1958 – ΕΝΑ ΣΥΣΤΗΜΑ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ

Στα τέλη της δεκαετίας του '50, τα Ιλίσσια ήταν μια πευκόφυτη έκταση με ελάχιστο αστικό περιβάλλον περιμετρικά του σημερινού άλσους. Μικρά σπιτάκια διάσπαρτα εδώ και κει, αρμονικά δεμένα με το περιβάλλον, συνέθεταν ένα υποτυπώδες αστικό σκηνικό. Δεσπόζον οικοδόμημα της εποχής ήταν η εκκλησία του Αγ. Χαραλάμπους, στο δυτικό άκρο του άλσους. Προσκοπισμός δεν υπήρχε στην περιοχή, παρά μόνο στους περιμετρικούς δήμους του Ζωγράφου, του Βύρωνα και της Καισαριανής. Ήταν αυτονόητο λοιπόν οι Πρόσκοποι των περιοχών αυτών να είναι και εκείνοι που πήραν την πρωτοβουλία να ιδρυθεί ένας πυρήνας στην περιοχή των Ιλισσίων. Κατ’ εντολή λοιπόν του τότε Τοπικού Εφόρου της γειτνιάζουσας Καισαριανής, Γιώργου Καραγιάννη, δόθηκε η εντολή στον Βίκτωρα Κουλουμπή να οργανώσει το Σύστημα των Ιλισσίων. Δυστυχώς, αυτός δεν βρήκε την ανταπόκριση που θα ήθελε, το οποίο, σε συνδυασμό με τον περιορισμένο χρόνο του, οδήγησε στην εγκατάλειψη της προσπάθειας. Στη συνέχεια όμως, δόθηκε εντολή στον Δημήτρη Κοντέλλη, που με την βοήθεια του Στέλιου Στεργίου, καταφέρνει να δημιουργήσει τον πρώτο πυρήνα και έτσι στις 20 Απριλίου 1958 ‘μια χούφτα άνθρωποι’, όπως χαρακτηριστικά έγραψε στην 1η ανακοίνωση ο Δημήτρης, μαζεύτηκαν στον προαύλιο χώρο του Αγ. Χαραλάμπους με σκοπό να δημιουργήσουν ‘μια ομάδα μεγάλη, ζωντανή και πραγματικά Προσκοπική’. Ακόμη, όταν διαβάζουμε αυτή την 1η ανακοίνωση, μας προκαλείται συγκίνηση και ενθουσιασμός μαζί, δυο συναισθήματα που ήταν διάχυτα και στον Δημήτρη Κοντέλλη που την διάβαζε, στους 2 βαθμοφόρους (Στυλιανό Στεργίου, Αλέξανδρο Κοντέλλη) που ήταν παρόντες και στα 12 παιδιά που την άκουγαν.
Αμέσως ορίζεται Αρχηγός Ομάδας ο Στεργίου, με υπαρχηγό τον Αλέξανδρο Κοντέλλη, ο πρώτος προερχόμενος από το 2ο Σύστημα Προσκόπων Καισαριανής και ο δεύτερος από το 1ο Σύστημα Προσκόπων Βύρωνα. Όλες οι προσπάθειες εστιάζονται στην οργάνωση της Ομάδας και έτσι η δημιουργία της Αγέλης αναστέλλεται προς το παρόν. Η νεοσύστατη Ομάδα συγκεντρώνεται 2 φορές την εβδομάδα ‘εκάστην Κυριακήν 10.30 με 12 μεσημβρινήν και εκάστην Πέμπτην 7.30 με 8.30 μ.μ. Τόπος Συγκεντρώσεως ο Άγιος Χαράλαμπος Ιλισσίων’.
Ο ενθουσιασμός όχι μόνο δεν μειώθηκε από εκείνη την μέρα, αλλά αντίθετα μεγάλωνε. Αμέσως βαπτίζονται οι πρώτες 2 ενωμοτίες, οι Αετοί και οι Λύκοι! Μέσα σε λίγο καιρό (20 Ιουνίου) η Ομάδα μας απέκτησε καινούριες στολές, χορηγία της εκκλησιαστικής επιτροπής του Αγ. Χαραλάμπους, μετά τις προσπάθειες του μέλους της κας Χαλκιά. Πραγματοποιείται η πρώτη εκδρομή (8 Ιουλίου) της Ομάδας στην Καλοπούλα στον Υμηττό και δίνουν την Προσκοπική τους υπόσχεση οι πρώτοι πρόσκοποι της Ομάδας: Άκης Αρχιμανδρίτης, Γιώργος Λουΐζος, Εμμανουήλ Παπαβασιλείου, Αλέξανδρος Τριδήμας, Βασίλειος Ραφτόπουλος. Τέλη Ιουλίου και αρχές Αυγούστου, η Ομάδα μας συμμετέχει με 3 παιδιά στην 15ήμερη κατασκήνωση της Τοπικής Εφορείας Καισαριανής στο Σούνιο Αττικής. Με την επιστροφή, έχοντας ακολουθήσει την προβλεπόμενη εκπαίδευση και περάσει τις απαραίτητες δοκιμασίες ορίζονται και επίσημα οι πρώτοι ενωμοτάρχες με τον Άκη Αρχιμανδρίτη να ηγείται των Αετών και τον Κώστα Γραβάνη των Λύκων.
Το επιτελείο της Ομάδας τον Οκτώβριο του ίδιου έτους θέσπισε και έναν διαγωνισμό με μηνιαίο έπαθλο που θα δινόταν σε όποια ενωμοτία πετύχαινε καλύτερα τους στόχους που είχε θέσει το επιτελείο. Αυτοί ήταν: πειθαρχία, ακρίβεια, καλές πράξεις, νέοι πρόσκοποι, υπακοή, τεχνικές εργασίες (γωνίες, στόλισμα κτλ). Στις 2 Νοεμβρίου απονέμεται το πρώτο έπαθλο, μια πυξίδα, στην ενωμοτία των Αετών που κέρδισε τους Λύκους με 6 πόντους διαφορά (147-141). Ένα μήνα μετά, στις 5 Δεκεμβρίου οι Λύκοι αντεπιτέθηκαν και κέρδισαν το δεύτερο βραβείο, μια λάμπα θυέλλης και έναν πέλεκυ!

1959 – ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Με την έναρξη του 1959 προτεραιότητα δίνεται στις προσπάθειες καλλωπισμού της Εστίας μας και στην αφοσίωση στην Προσκοπική μεθοδολογία. Δυστυχώς όμως, τα πράγματα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά, δεδομένης της παράλληλης απασχόλησης των Βαθμοφόρων και στα Συστήματα από τα οποία είχαν προέλθει. Αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος είναι η δύναμη της Ομάδας μας όλο και να μειώνεται και τελικά στην κοινή θερινή κατασκήνωση της Τοπικής Εφορείας της Καισαριανής στο Σούνιο να συμμετάσχουν μόνο 4 πρόσκοποι από το Σύστημα μας. Ένα σημαντικό όμως γεγονός της εποχής για το Σύστημά μας, είναι και η ανάληψη των καθηκόντων Τοπικού Εφόρου Καισαριανής από τον Ματθαίο Φραγκιά, τον Τοπικό Έφορο που σύνδεσε το όνομα του με την υγιή επανίδρυση του Συστήματός μας.

1960 – Η ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ

Το Σύστημα τον Ιλισσίων υπέπεσε αμέσως στην αντίληψη του νέου Τοπικού Εφόρου και έτσι δεν άργησε να γίνει η νέα αρχή. Λαμβάνοντας την εντολή από τον Ματθαίο Φραγκιά, ο Πετράς Σπύρος στις 10 Απριλίου 1960, ύστερα από επίπονες προσπάθειες που είχαν ξεκινήσει καιρό πριν, επανιδρύει την Ομάδα με δύναμη μιας ενωμοτίας. Η καινούρια ενωμοτία έλαβε το όνομα “Ενωμοτία Κουκουβαγιών” και πρώτος ενωμοτάρχης της ορίστηκε ο Περικλής Κούκης, με υπενωμοτάρχη τον Εμμανουήλ Θάνο. Τις κουκουβάγιες στελέχωσαν οι εξής πρόσκοποι: Εξαρχόπουλος Σάκης, Πατσούρας Κυριάκος, Κορφιάτης Λάζαρος, Μαρσάν Νικόλαος και Τσιτσακόπουλος Άγγελος. Η πρώτη κραυγή τους ήταν: ‘Της νύχτας είμαστε πουλιά μαύρα, σβέλτα και σοφά και με όρεξη πολύ κάνουμε δουλειά καλή, κου-κου, κου-κου αγ-ιες, κουκουβάγιες!’ Αμέσως άρχισαν οι δράσεις και οι εκδρομές.
Τα πράγματα δυστυχώς δεν πηγαίνουν και πάλι τόσο καλά, ώσπου εμφανίζεται στο προσκήνιο ο Νικόλαος Τζανετής, ο οποίος αναλαμβάνει την αναδιάρθρωση του Συστήματος και της Ομάδας. Ο Τζανετής, Αρχηγός Συστήματος τότε στο 5ο Σύστημα Προσκόπων Καισαριανής, παίρνει σοβαρή απόφαση να ασχοληθεί προσωπικά με το Σύστημα και έτσι ξεκινά μια προσπάθεια πολύ πιο στέρεα αυτήν την φορά, που δεν ξεθώριασε πια ποτέ, και για αυτόν τον λόγο θεωρείται ο Νικόλαος Τζανετής, και όχι άδικα, ο ιδρυτής του Συστήματός μας. Η καλή λειτουργία της Ομάδας, η μεθοδική εργασία των βαθμοφόρων, το πάθος και η αφοσίωση στην Προσκοπική μεθοδολογία οδήγησαν στην εντυπωσιακή αύξηση των μελών και στην επανίδρυση του Συστήματός μας στις 2.10.1960. Η Ομάδα πλέον έχει 8 παιδιά και 2 ενωμοτίες και η Αγέλη 12 Λυκόπουλα και 2 εξάδες.
Αξίζει να αναφέρουμε σε αυτό το σημείο το πως έγινε η περισυλλογή αυτών των παιδιών, αυτού του πρώτου πυρήνα Προσκόπων. Μια μέρα λοιπόν του 1960 η ‘μαρίδα’, δηλαδή οι μικροί πιτσιρικάδες της γειτονιάς, έπαιζαν ποδόσφαιρο στο άλσος του Αγ. Χαραλάμπους. Φωνές και κραυγές ηχούσαν στο δάσος που ήταν το σημείο συνάντησης των παιδιών της περιοχής! Την ίδια μέρα ο Νικόλας Τζανετής κατηφόρισε προς το δάσος παρέα με έναν εξωΠροσκοπικό, αλλά πρόσκοπο στην καρδιά, φίλο του, και 3 παιδιά, τον Παναγιώτη (Νότη) και τον Δημήτρη Στρατηγό, τον Σταμάτη Μπελιά και το Μπάμπη Λυκουρίδη. Βλέποντας την μαρίδα εν δράσει πλησίασαν και προκάλεσαν τα παιδιά σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Μετά χαράς οι πιτσιρικάδες δέχτηκαν και έτσι ξεκίνησε το παιχνίδι που έληξε φυσικά με συντριπτική ήττα των φιλοξενούμενων! Αμέσως μετά τον αγώνα ο Τζανετής μαζεύει όλη την παρέα και καθισμένος σε έναν βράχο, ο οποίος υπάρχει ακόμα, τους μίλησε για κάτι πρωτόγνωρο, για το Προσκοπικό παιχνίδι. Έτσι μπήκε ο σπόρος στην καρδιά αυτών των παιδιών που αποτελέσαν όπως είπαμε και τον πρώτο πυρήνα.
Πλέον δεν επαναλαμβάνονται τα λάθη του παρελθόντος και το Σύστημα πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο. Θεσπίζονται ξανά μηνιαία έπαθλα και, παρατηρώντας το πλήθος των ανακοινώσεων της εποχής, συμπεραίνουμε ότι οι Πρόσκοποι είχαν μπει σε έναν μαραθώνιο συναγωνισμού και ευγενούς άμιλλας και σε μια αέναη προσπάθεια να ξεπεράσουν όχι μόνο την αντίπαλη ενωμοτία αλλά και τον εαυτό τους. Οι προσωπικές διακρίσεις, σε συνδυασμό με τις ενωμοτιακές, μας δίνουν να καταλάβουμε ότι το Προσκοπικό πρόγραμμα λειτουργούσε άψογα και ότι εκτός από τον ενθουσιασμό και το πάθος ξεχείλιζαν και οι νέες γνώσεις και εμπειρίες! Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από τον αριθμό των Προσκόπων που μέσα σε δυο μήνες (2.10.1960 - 11.12.1960) έγιναν από 8 άτομα 18 (αύξηση 125%)! Η πρόοδος δεν έχει σταματημό και η χρονιά κλείνει με τον καλύτερο τρόπο με την Ομάδα μας να αποτελείται πλέον από 22 Προσκόπους και 3 ενωμοτίες μετά την επανεμφάνιση των Κουκουβαγιών. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και με την Αγέλη, όπου ο Λεωνίδας Στρατάκος με το επιτελείο του, επιτελεί σπουδαίο έργο διπλασιάζοντας την δύναμη της Αγέλης σε σύντομο χρονικό διάστημα.

1961 – ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ

Το 1ο Σύστημα ήταν πια από τα καλύτερα της Τοπικής Εφορείας Καισαριανής και όχι μόνο. Σύστημα, όπως είπαμε, με προγράμματα γεμάτα δράσεις και επιτυχίες. Βεβαίως δεν υπήρχε περίπτωση να μην συμμετείχε στην κοινή θερινή κατασκήνωση της Τοπικής Εφορείας. Που αλλού; Στο αγαπημένο Σούνιο, όπου όλη η προσπάθεια έφτασε στο κορύφωμα της τον Αύγουστο του 1961. Η συγκέντρωση των τροφίμων της κατασκήνωσης, εκείνης όπως και των επόμενων χρόνων, γινόταν από το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων (Σ.Ε.Π.) και από τα λίγα χρήματα συμμετοχής του κάθε Προσκόπου. Η μεταφορά προς και από το Σούνιο γινόταν με φορτηγά αυτοκίνητα που χρησιμοποιούσε τότε ο Δήμος Καισαριανής και που πάντα ευχαρίστως και αφιλοκερδώς διέθετε. Εκεί πάνω Πρόσκοποι και Προσκοπικό υλικό, με τα σημαιάκια των ενωμοτιών και τα σήματα των Ομάδων να κυματίζουν, ξεκινούσαν το «μεγάλο ταξίδι», γιατί με τους δρόμους που υπήρχαν τότε έκαναν αρκετές ώρες να φτάσουν στον πολυπόθητο προορισμό. Με τραγούδια και φωνές γινόταν αισθητό το πέρασμα τους απ’ όπου υπήρχαν σπίτια, μολονότι το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής ήταν μέσα από αμπέλια και χωράφια. Η γιορτή ξεκινούσε έτσι όπως τελείωνε. Με τραγούδια, χαμόγελα και με μια προσμονή για περισσότερο Προσκοπικό παιχνίδι.
Η αναμονή δεν κρατάει για πολύ και έτσι με την επιστροφή στις κανονικές δράσεις ο ενθουσιασμός και οι γνώσεις της κατασκήνωσης μεταφράζονται σε έργο και εξαιρετική δραστηριότητα στο Σύστημα. Έτσι άρχεται και πάλι ο διαγωνισμός των ενωμοτιών με πρώτο έπαθλο μια λάμπα θυέλλης και μια σοκολάτα των 20δρχ! Όλα αυτά οδηγούν σε νέα αλλαγή του δυναμολογίου, αλλά και στην μετονομασία μιας ενωμοτίας. Οι Αετοί διατηρούν την ονομασία τους, όπως και οι Πάνθηρες, ενώ οι Κουκουβάγιες μετονομάζονται σε Χελιδόνια που ξεκινούν έτσι και αυτά να γράφουν την ένδοξη ιστορία τους. Η δύναμη της Ομάδας πλέον είναι 23 άτομα και τα πτυχία και οι διακρίσεις πέφτουν βροχή! Από όλα τα παιδιά της εποχής όμως ξεχωρίζει κάποιο του οποίου το πάθος για το Προσκοπικό παιχνίδι δεν φαίνεται μόνο από τα πτυχία, που παίρνει σαν Πρόσκοπος και Ανιχνευτής το ένα μετά το άλλο, αλλά και από την μετέπειτα πορεία του σαν βοηθός, υπαρχηγός και τελικά Αρχηγός Ομάδος και Συστήματος. Ο λόγος για τον Στρατηγό Δημήτρη, ο οποίος τον Νοέμβριο του 1961 τυγχάνει του πτυχίου τελειοποιήσεως και ετοιμάζεται πλέον για το πτυχίο Βασιλέως, το μετέπειτα Έθνους. Το πτυχίο δεν αργεί να έρθει και στις 14 Δεκεμβρίου ο Δημήτρης Στρατηγός γίνεται ο πρώτος και ένας από τους 4 συνολικά προσκόπους στην ιστορία του Συστήματός μας, που τιμήθηκε με την ύψιστη διάκριση που μπορεί να λάβει ένας Πρόσκοπος, γράφοντας έτσι το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Συστήματος.

1962 – ΟΛΟ ΓΙΑ ΠΙΟ ΨΗΛΑ ΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ

Με την είσοδο στο 1962, το Σύστημα μας εισχωρεί στην Τοπική Εφορεία Υμηττού. Στις 6 Ιανουαρίου του 1962 η Ομάδα αριθμεί 20 παιδιά και η ενωμοτία των Πανθήρων μετονομάζεται σε Γλάρους που έτσι φτερούγισαν και αυτοί για πρώτη φορά στην ιστορία του Συστήματός μας. Οι δράσεις είτε κλειστού είτε ανοιχτού χώρου είναι όχι μόνο ενδιαφέρουσες, αλλά και πρωτοπόρες για την εποχή και με μεγάλη συμμετοχή. Το καλό πρόγραμμα και η μεθοδική δουλεία οδηγούν για ακόμα μια φορά στην εντυπωσιακή αύξηση της δύναμης της Ομάδας μας, γεγονός που καθιστά αναγκάια την ίδρυση και 4ης ενωμοτίας με την επωνυμία Πελαργοί. Το δυναμολόγιο πλέον της Ομάδας ξεπερνάει για πρώτη φορά τα 30 άτομα, 1.5 χρόνο μόλις μετά την επανίδρυσή του!
Την Κυριακή 6 Μαΐου 1962 λαμβάνουν χώρα Αθλητικοί Αγώνες στις εγκαταστάσεις της Γυμναστικής Ακαδημίας της Τοπικής Εφορείας Υμηττού, στους οποίους δίνουν το «παρών» 17 μέλη της Ομάδας μας. Δέκα μέρες αργότερα, στις 16 του ίδιου μήνα, ύστερα από 3 επιτυχημένα χρόνια στην Ομάδα, ο Νικόλαος Τζανετής παραδίδει την αρχηγία σε έναν βαθμοφόρο από την Κέρκυρα, τον Γιάννη Μπόντη. Ο Γιάννης δεν παρέμεινε για πολύ στην αρχηγία και σύντομα ανέλαβε και πάλι τα καθήκοντα του Αρχηγού Ομάδας ο Τζανετής με υπαρχηγό τον Δημήτρη Στρατηγό. Το καλό Προσκοπικό πρόγραμμα και ο μηνιαίος διαγωνισμός συνεχίζονται, με τις 4 ενωμοτίες να γίνονται όλο και πιο ανταγωνιστικές, όλο και πιο δυνατές.
Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε εδώ ότι συγκεντρώσεις γίνονταν δυο φορές την εβδομάδα συνήθως Κυριακή και Τετάρτη. Το καλοκαίρι του 1962 μάλιστα οι συγκεντρώσεις λάμβαναν χώρα κάθε Τετάρτη και Παρασκευή. Η καλοκαιρινή κατασκήνωση, όπως κάθε χρόνο έτσι και τότε, γίνεται σε συνεργασία με τα υπόλοιπα Συστήματα της Καισαριανής στο Σούνιο, όπου για ακόμα μια χρονιά ξεχωρίζουν οι Πρόσκοποι της Ομάδας μας. Ομαλά λοιπόν κλείνει το 1962 και ξημερώνει το 1963, μια χρονιά ευλογημένη λόγω της διοργάνωσης από τους Έλληνες Προσκόπους του 11ου Παγκόσμιου Προσκοπικού Jamboree, αλλά και μελανή για το Σύστημα μας αφού τον Σεπτέμβριο της εν λόγω χρονιάς εκδιώχθηκε από την Εστία του, το υπόγειο της εκκλησίας του Αγ. Χαραλάμπους. Το υπόγειο που γεννήθηκε και δραστηριοποιήθηκε τα 5 προηγούμενα χρόνια. Ένα νέο κεφάλαιο ξεκινά για το Σύστημα μας. Ένα κεφάλαιο δόξας παρά τους κακούς οιωνούς και τις αρνητικές συγκυρίες.

1963 – ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΑΘΜΟΣ

Η διοργάνωση από τους Έλληνες Προσκόπους του 11ου Παγκόσμιου Προσκοπικού Jamboree ομολογουμένως άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις στο βαθμό που αρκετοί Πρόσκοποι, Έλληνες και μη, μέχρι και σήμερα πιστεύουν ότι ήταν το καλύτερο Προσκοπικό Jamboree που πραγματοποιήθηκε ποτέ. 11 μέρες γιορτής και Προσκοπικού παιχνιδιού από 14.000 Προσκόπους, από όλα τα μέρη της Γης, στην εκπληκτική και ιστορική τοποθεσία του Μαραθώνα. Γενικός ξεσηκωμός για την Προσκοπική Ελλάδα και όχι μόνο. Από το 1959 ουσιαστικά με την λήξη του 10ου Jamboree στις Φιλιππίνες και μέχρι την έναρξη του Ελληνικού Jamboree, η Ελληνική ομάδα εργάστηκε πολύ μεθοδικά και πολύ σκληρά. Από κάθε Τοπική Εφορεία επιλέχτηκαν με συγκεκριμένα κριτήρια Πρόσκοποι και Βαθμοφόροι για να στελεχώσουν την Ελληνική αποστολή. Από την Τοπική Εφορεία Υμηττού, στην οποία ανήκε τότε το Σύστημα μας, επιλέχθηκαν δυο Πρόσκοποι, ο Φάρος Γιώργος από το 2ο Σύστημα Προσκόπων Βύρωνα και ο Γεράσιμος Καρυτινός από το Σύστημα μας. Ένα ακόμα μέλος του Συστήματός μας, ο βαθμοφόρος Δημήτρης Στρατηγός βρίσκεται στο επιτελείο του Jamboree. Τουλάχιστον από το 1962, οι ετοιμασίες, οι εκπαιδεύσεις και τα συμβούλια ήταν η καθημερινότητα των μελών της αποστολής. Η εκπαίδευση των μελών της Περιφέρειας Πρωτευούσης γινόταν στον Πύργο Βασιλίσσης, όπου επί ένα χρόνο τα μέλη της αποστολής πήγαιναν στον εν λόγω τόπο, μετά τις δράσεις των τμημάτων τους, για την εκπαίδευση τους γεμάτοι προσμονή για το επικείμενο Jamboree. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι ο πρώην Τοπικός Έφορος Καισαριανής, Ματθαίος Φραγκιάς, ο άνθρωπος που έδωσε την εντολή για την επανίδρυση του Συστήματος μας, ήταν ο κύριος εμπνευστής και δημιουργός για το παιχνίδι γνωριμίας και συσφίξεως των απανταχού Προσκόπων. Το ‘ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ’, όπως ονομάστηκε το παιχνίδι-άθλημα άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και προμήνυσε τις εντυπωσιακές μέρες που θα ακολουθούσαν. Οι κατασκηνωτές ήταν χωρισμένοι σε 11 υποκατασκηνώσεις με τα ονόματα των 11 φυλών που πολέμησαν στο Μαραθώνα: Ερεχθιίς, Αιγηίς, Πανδιονίς, Λεοντίς, Ακαμαντίς, Οινωίς, Κεκροπίς, Ιπποθοωντίς, Αιαντίς, Αντιοχίς και Πλαταιαί. Η αποστολή της Περιφέρειας Πρωτευούσης εντάχθηκε στην υποκατασκήνωση Κεκροπίς.
Το Jamboree δεν ήταν μόνο ένα συναπάντημα πολιτισμών και Προσκόπων, αλλά και η αφορμή να γίνει μια από τις πιο σημαντικές γνωριμίες για το Σύστημά μας. Ο Δημήτρης Στρατηγός γνωρίζει τον Λευτέρη Τσουπάκη, βαθμοφόρο του 1ου Συστήματος Ζωγράφου, με τον οποίο γίνονται αμέσως φίλοι, ξεκινώντας παράλληλα ένα καινούριο κεφάλαιο στο βιβλίο του Συστήματος μας. Η συγκυρία της διαθεσιμότητας για μετεγγραφή του Λευτέρη, σε συνδυασμό με την έλλειψη Αρχηγού στην Ομάδα μας, οδήγησε αναπόφευκτα στην πιο σημαντική μετεγγραφή στην ιστορία του Συστήματός μας. Με την σύμφωνη γνώμη του Αρχηγού Συστήματος Νίκου Τζανετή ήταν θέμα χρόνου η ανάληψη των καθηκόντων του νέου Αρχηγού. Η μέρα αυτή δεν άργησε. Αμέσως μετά το Jamboree πραγματοποιείται η θερινή κατασκήνωση στο Σούνιο (15-31 Αυγούστου) όπου για ακόμα μια χρονιά οι Πρόσκοποι μας διακρίνονται!
Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς, ο Λευτέρης Τσουπάκης, με το ψευδώνυμο ‘Αλέκτωρ’ τοποθετείται Αρχηγός της Ομάδας μας. Το ημερολόγιο δείχνει 22.9.1963. Με τον ερχομό του ο Λευτέρης φέρνει και έναν υπαρχηγό από την Τ.Ε. Ζωγράφου, τον φίλο του Κωστή Διασίτη, ο οποίος τοποθετείται Αρχηγός στην Αγέλη μας, ξεκινώντας έτσι να γράφει και αυτός την ένδοξη ιστορία του στο Σύστημα. Η πρώτη εκδρομή με τον νέο αρχηγό πραγματοποιήθηκε μια εβδομάδα αργότερα στην Σταμάτα Αττικής. Την ίδια μέρα όμως συμβαίνει το αδιανόητο. Με την επιστροφή τους από την εκδρομή, ο Λευτέρης και οι Πρόσκοποί μας βλέπουν έκπληκτοι όλο το υλικό της Ομάδας μας πεταμένο στο προαύλιο της εκκλησίας. Πολλά πράγματα είχαν χαθεί και άλλα καταστραφεί από αυτήν την απρόσμενη εκδίωξη του Συστήματος μας από την μέχρι τότε Εστία του. Από εκείνη την μέρα ξεκινάει ένας Γολγοθάς, ο οποίος κράτησε σχεδόν 3 χρόνια, τόσο δύσκολα όσο και σημαδιακά.

1964 – ΕΤΟΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ

Όσο σημαντικά ήταν τα πρώτα χρόνια λειτουργίας του Συστήματος μας, άλλο τόσο θα ήταν η χρονιά που ξημέρωνε. Το έργο της χρονιάς που ερχόταν, θα καθόριζε σε μεγάλο βαθμό την συνέχεια του Συστήματος σε αυτήν τη δύσκολη εποχή που ξεκινούσε και κατά την οποία διακυβεύονταν ακόμα και η επιβίωσή του. Τα αποτελέσματα του έργου των προηγούμενων ετών εγγυώνταν γερά θεμέλια, που πράγματι κατάφεραν να κρατήσουν ενωμένους και δυνατούς τους Προσκόπους των Ιλισσίων. Ο Νικόλαος Τζανετής είχε ήδη αποχωρήσει, παραδίδοντας και την Αρχηγία του Συστήματος στον Λευτέρη Τσουπάκη. Λόγω της εκδίωξης, αρκετά παιδιά χάθηκαν από το Σύστημα, μαζί με την πλειονότητα του υλικού. Κάποιες σκηνές και αντίσκηνα που σώθηκαν, καταστράφηκαν ολοσχερώς και αυτά από την υγρασία των χώρων που είχαν χρησιμοποιηθεί σαν προσωρινή αποθήκη, όπως το υπόγειο του κ. Νιωτάκη και η αποθήκη του κ. Μπουσμπουρέλη, προέδρου τότε της Επιτροπής Κοινωνικής Συμπαράστασης. Τελικά το μόνο που διασώθηκε σε αξιοπρεπή κατάσταση ήταν κάτι κουτσουράκια που χρησιμοποιούνταν για καρεκλίτσες των παιδιών. Στην αρχή του έτους, γίνεται μια προσπάθεια για την παραχώρηση από το Υπουργείο Γεωργίας ενός χώρου για την εγκατάσταση ενός ξύλινου παραπήγματος στο άλσος Ιλισσίων. Η προσπάθεια έχει αίσιο τέλος και το Υπουργείο παραχωρεί τελικά μια έκταση 400τ.μ., εκεί οπού σήμερα βρίσκεται το θεατράκι, για την τοποθέτηση του ξύλινου παραπήγματος που θα χρησιμοποιούταν ως Εστία του Συστήματός μας. Το Σύστημα πραγματοποίησε τότε μια οικονομικού σκοπού εκδήλωση στο ξενοδοχείο Hilton, για την συγκέντρωση του απαιτούμενου ποσού για να κατασκευαστεί η Εστία. Δυστυχώς το ποσόν δεν συγκεντρώθηκε εγκαίρως και σε σύντομο χρονικό διάστημα το Υπουργείο ανακάλεσε την απόφαση του, γκρεμίζοντας έτσι τα όνειρα για μια δική μας Εστία. Παρόλα τα προβλήματα όμως και τις ανακατατάξεις, η χρονιά ξεκίνησε αρκετά δυναμικά. Νέα παιδιά αφίχθησαν και το υλικό άρχισε να ξαναμαζεύεται από το μηδέν. Ο Λευτέρης με υπαρχηγούς τον Δημήτρη Στρατηγό, τον Χαράλαμπο Λυκουρίδη και βοηθό Ομάδας τον Γιώργο Λουΐζο ξεκινούν την προσπάθεια. Στην Αγέλη ο Κώστας Διασίτης διαδέχεται τον Λεωνίδα Στρατάκο και μόνος του ουσιαστικά καταφέρνει να μαζέψει 4 Λυκόπουλα για αρχή και έτσι ξεκινάει ξανά το παιχνίδι και η Αγέλη μας. Όλοι μαζί καθημερινά έκαναν κάτι για το Σύστημα. Η Ομάδα των Προσκόπων δεν έλειψε από καμία δράση των ανώτερων κλιμακίων (Τοπική, Περιφερειακή και Γενική Εφορεία) συμμετέχοντας σε όλες τις σχετικές δράσεις και εκδηλώσεις. Οι εκδρομές συνεχίστηκαν παράλληλα με συνεχείς εκπαιδεύσεις. Τον Αύγουστο, η Ομάδα βρέθηκε ξανά στο Σούνιο για την ετήσια κατασκήνωση. Εκεί λοιπόν ένα μεσημέρι γράφτηκε το “Κόκκινο Κορδόνι” μια χειρόγραφη σατυρική εφημεριδούλα της κατασκήνωσης.

1965 – ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΠΑΛΙ

Η συγκεκριμένη χρονιά βρίσκει τον Αρχηγό Λευτέρη να υπηρετεί στις ένοπλες δυνάμεις και τις ανάγκες των τμημάτων να καλύπτονται από όλους τους βαθμοφόρους. Όλοι μαζί σαν μια παρέα. Οι δράσεις γίνονται κανονικά σε Αγέλη και Ομάδα και όλοι μαζί παλεύουν για να δυναμώσει και πάλι το Σύστημα.

1966 – ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΦΤΕΡΑ

Ύστερα από 3 δύσκολα χρόνια το Σύστημα έχει πλέον ορθοποδήσει για τα καλά και τα προβλήματα έχουν ξεπεραστεί κατά πολύ. Θέλοντας να αφήσουν στο παρελθόν τις κακές αναμνήσεις, τα προβλήματα, τα δύσκολα χρόνια και διάφορα άλλα αρνητικά γεγονότα, οι βαθμοφόροι του Συστήματος αποφασίζουν να κάνουν μια νέα, διαφορετική αρχή. Τον Οκτώβριο με την επιστροφή στις κανονικές συγκεντρώσεις ανακοινώνεται η απόφαση του Συμβουλίου του Συστήματος. Το Σύστημα γίνεται πλέον Αεροπροσκόπων και ανοίγει φτερά, αφήνοντας στο έδαφος κάθε τι που αποτελούσε τροχοπέδη στην πορεία του. Ο Αρχηγός Ομάδας Δημήτρης Στρατηγός με μεγάλη χαρά και συγκίνηση ανακοινώνει την απόκτηση καινούριας Εστίας, στην οδό Διοχάρους και ζητεί από όλους το αυτονόητο. Εργασία! Όλοι είναι πλέον έτοιμοι και η χρονιά ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς. Η μεθοδική εργασία και οι συντονισμένες προσπάθειες οδηγούν με ταχύτητα το Σύστημα σε χρυσές μέρες. Αμέσως ξεκινούν και οι εκδρομές, με την πρώτη να λαμβάνει χώρα στις 13 Νοεμβρίου, με την Ομάδα να εκδράμει στο κατασκηνωτικό χώρο του Αλεποχωρίου και όλοι μένουν απολύτως ικανοποιημένοι. Τον Δεκέμβριο, το Σύστημα δεν μένει ασυγκίνητο από την εθνική τραγωδία της καταστροφής του Φ/Β «Ηράκλειον», που μαζί του βυθίστηκαν 250 άνθρωποι και όλη η Ελλάδα στο πένθος. Ενός λεπτού σιγή και η μεσίστια σημαία είναι το λιγότερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Αξίζει να τονίσουμε εδώ ότι, ιδιαίτερα τις μέρες των εορτών, οι δράσεις όχι μόνο δεν αναστέλλονταν αλλά πύκνωναν κιόλας. Έτσι έχουμε δράση ανήμερα των Χριστουγέννων, αλλά και την επομένη όπως επίσης και ανήμερα της πρωτοχρονιάς. Είναι αυτονόητο ότι κάτι τέτοιο γίνεται εφικτό μόνο όταν υπάρχουν ισχυροί δεσμοί φιλίας και πραγματική προσήλωση στα Προσκοπικά ιδεώδη της αδελφοσύνης και της κοινωνικής προσφοράς. Συναισθήματα και στοιχεία που ποτέ δεν έλειψαν από τα μέλη του Συστήματός μας.

1967 – ΕΥΡΥΤΕΡΑ, ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Με την έναρξη του νέου έτους το καλύτερο νέο έρχεται να προϊδεάσει για το τι θα επακολουθούσε κατά την διάρκεια της χρονιάς που ξημέρωνε. Η μεγάλη προσέλευση παιδιών αναγκάζει το Συμβούλιο Τιμής να ιδρύσει και 4η ενωμοτία ξανά, μετά από 4 χρόνια. Έτσι το νέο ΑεροΠροσκοπικό δυναμολόγιο περιλαμβάνει 23 παιδιά
Τα θετικά νέα δεν έχουν σταματημό και έτσι από τον πρώτο κιόλας μήνα του νέου έτους (22 Ιανουαρίου 1967) ο Αρχηγός Συστήματος Λευτέρης Τσουπάκης ανακοινώνει την ίδρυση Ομίλου Ανιχνευτών για πρώτη φορά στο Σύστημα. Τον συντονισμό αναλαμβάνει ο υπαρχηγός Ομάδας Δημήτρης Κούστας μέχρι την πλήρη δημιουργία Κοινότητας Ανιχνευτών, με την αρχηγία να την αναλαμβάνει ο ίδιος ο Λευτέρης λίγο αργότερα. Μέχρι εκείνη την εποχή, οι νέοι σε ηλικία ανιχνευτή κατείχαν θέσεις βοηθού σε κάποιο τμήμα του Συστήματος (Ομάδα, Αγέλη). Με αυτή την λογική λοιπόν εξηγείται και η μετέπειτα άμεση απόσπαση του τότε ανιχνευτή Στέλιου Κοκκίνη, από την δύναμη της Κοινότητας, στην θέση του βοηθού Αγέλης, στο πλευρό του Ακέλα Κωστή Διασίτη.
Στις 19 Φεβρουαρίου ένας άλλος νεαρός γίνεται μέλος του ομίλου των ανιχνευτών, ο Παντελής Διασίτης. Την περίοδο αυτή την αρχηγία της Ομάδας αναλαμβάνει κατά διαστήματα ο ‘Αστερίας‘ Κωστής Διασίτης, δεδομένων των απουσιών του Αρχηγού Ομάδας, Δημήτρη Στρατηγού, λόγω της εισαγωγής του στην Σχολή Ικάρων. Η αλλαγή του πολιτεύματος της χώρας μας δεν επιφέρει καμία σημαντική αλλαγή και έτσι οι δράσεις συνεχίζονται κανονικά. Στις 23 Απριλίου ένας ακόμα Πρόσκοπος ο Σωτήρης Παναγόπουλος υπόσχεται ως ανιχνευτής.
Το καλοκαίρι είναι γεμάτο προσκοπικές δράσεις και οι Αεροπρόσκοποι μας συμμετέχουν σε όλες και διαπρέπουν! Στο 5ο Τζαμπορέτο Ενωμοταρχών Στερεάς Ελλάδας (Τ.Ε.Σ.Ε.), ο Αρχηγός Αγέλης Κωστής Διασίτης πρωτεύει στο αγώνισμα της αντισφαίρισης και καταλαμβάνει την δεύτερη θέση στο τρίαθλο. Ακολουθώντας το παράδειγμα του, οι ενωμοτάρχες Μιχάλης Νεοκλής και Αναστάσιος Παπάζογλου καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις στις κατασκευές και στην σφαιροβολία αντίστοιχα!
Η θερινή κατασκήνωση λαμβάνει χώρα στο Αλεποχώρι, όπου συμμετέχουν ο Λευτέρης Τσουπάκης, ο Κωστής Διασίτης, ένας βοηθός της Ομάδας, 3 ανιχνευτές και 15 πρόσκοποι.
Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς η Ομάδα βρίσκεται για ακόμα μια χρονιά υπό την Αρχηγία του Δημήτρη Στρατηγού. Υπαρχηγοί Ομάδας είναι ο Σταύρος Κυρίτσης και ο Κωνσταντίνος Σερέτης και Βοηθοί Ομάδας ο Μιχάλης Νεοκλής και ο Αλέξανδρος Πέτσας. Η δύναμη της Ομάδας έχει γιγαντωθεί αριθμώντας πλέον 36 προσκόπους.
Τον Σεπτέμβριο ξεκινάει και ένας πρωτότυπος θεσμός καθαρά αεροΠροσκοπικός, ο διαγωνισμός μοντέλων αεροπλάνων. Ο εν λόγω διαγωνισμός, ο οποίος ξεκίνησε εκείνη την περίοδο, έχει γίνει πλέον θεσμός και η ετήσια κατασκευή αερομοντέλων από τους Προσκόπους του Συστήματός μας είναι δεδομένη. Στις 24 Σεπτεμβρίου πραγματοποιούνται και οι πρώτοι ετήσιοι προσκοπικοί αγώνες στίβου της Ομάδας μας, ενώ στις 26 Νοεμβρίου όλα τα τμήματα του Συστήματος εκδράμουν μαζί στην θέση Καμάριζα του Δήμου Λαυρίου, όπου περνούν αξέχαστα. 

1968 – 2 ΑΔΕΛΦΑ ΣΎΣΤΗΜΑΤΑ

Ανήμερα την πρωτοχρονιά, ο επί σειρά ετών επιτυχημένος Αρχηγός Ομάδας Δημήτρης Στρατηγός αναλαμβάνει τα καθήκοντα του Αρχηγού Κοινότητας παραδίδοντας την αρχηγεία της Ομάδας στον μέχρι τότε Ακέλα Κωστή Διασίτη, ο οποίος με την σειρά του παραδίδει την σκυτάλη της αρχηγίας της Αγέλης στην Λένα Σπηλιωτοπούλου - Διασίτη. Ξεκινάει έτσι μια νέα σελίδα για την Αγέλη, την Ομάδα, την Κοινότητα και κατ’ επέκταση το Σύστημα, μια χρυσή σελίδα...
Η σελίδα αυτή γράφεται με χρυσά γράμματα από την πρώτη γραμμή δεδομένου ότι στις 25 Φεβρουαρίου το Σύστημά μας είδε 3 μέλη του (Μιχάλης Νεοκλής, Παντελής Διασίτης, Σωτήρης Παναγόπουλος) ταυτόχρονα να τιμούνται με το πτυχίο του Προσκόπου του Βασιλέως, το μετ’ έπειτα Έθνους, ανεβάζοντας έτσι τον αριθμό των Προσκόπων Έθνους του Συστήματος μας στους 4 συμπεριλαμβανομένου και του Δημήτρη Στρατηγού, από το 1961. Μια χρυσή σελίδα που παρόμοια του το Σύστημα δεν είχε ξαναδεί.
Καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς οι δράσεις Αγέλης, Ομάδας και Κοινότητας γίνονται όχι μόνο κανονικά, αλλά αρκετά δυναμικά με προεξέχουσα την Σχολή Αεροπροσκοπικής Τεχνικής που πραγματοποιείται στο Σύστημα μας με υπεύθυνο τον Δημήτρη Στρατηγό. Τα παιδιά μαθαίνουν για τον Αεροπροσκοπισμό διαγωνιζόμενα παράλληλα για την καλύτερη απόδοση. Τελικά το πρώτο βραβείο κατακτά ο Γιώργος Λυγκούρης. Με πολύ διάθεση λοιπόν και όρεξη όλα τα τμήματα λειτουργούν άψογα και σωστά οργανωμένα. Τα αποτελέσματα αυτής της δουλειάς δεν αργούν να καρποφορήσουν με την μεγάλη προσέλευση νέων παιδιών, φτάνοντας έτσι σε αριθμό ρεκόρ την δύναμη των τμημάτων, με τα παιδιά να ξεπερνούν τα 40 σε Αγέλη και Ομάδα. Το Σύστημα πλέον είναι πολύ μικρό για να χωρέσει όλη αυτή τη δύναμη και η ανάγκη οδηγεί στο εκπληκτικό γεγονός της ίδρυσης νέου αδελφού Συστήματος. Στις 8 Δεκέμβριου οι συνθήκες έχουν πλέον ωριμάσει και το 3ο Σύστημα Αεροπροσκόπων Ιλισσίων ανοίγει και αυτό τα φτερά του υπό την αρχηγία του Δημήτρη Στρατηγού, ο οποίος αναλαμβάνει και την αρχηγία της 3ης Ομάδας, με βοηθούς τον Στέλιο Κοκκίνη και τον Αλέξανδρο Πέτσα και πρώτους ενωμοτάρχες τους Κώστα Σιώκο και Αδαμάντιο Διακουμέα. Την Αγέλη του Συστήματος αναλαμβάνει η Ρούλα Μαρμαρά. Οι εγγραφές ξεκινούν αμέσως, με την αρχή να γίνεται από τους Βύρωνα Παρασκευόπουλο και Γιώργο Κωστόπουλο. Στις 29 Δεκεμβρίου παρέα με την Αγέλη πραγματοποιείται η πρώτη εκδρομή της νεοσύστατης Ομάδας στον Αγ. Μερκούριο Αττικής, όπου δίνουν την Προσκοπική τους υπόσχεση οι νέοι Πρόσκοποι. Αξίζει να σημειωθεί ότι η μεταφορά των εκδρομέων πραγματοποιήθηκε με όχημα του Βασιλικού Ναυτικού. Να τονίσουμε εδώ ότι, όσον αφορά την Ομάδα, συνέχισε αυτή να λειτουργεί σαν ένα τμήμα παρά την ύπαρξη δυο Συστημάτων. Όλες οι δράσεις και οι εκδρομές ήταν κοινές και ποτέ δεν μπήκε η ιδέα της ύπαρξης δυο διαφορετικών οντοτήτων, παρά μόνο μιας και ενιαίας Ομάδας! Αυτό δεν συνέβη με την Αγέλη του 3ου Συστήματος που λειτούργησε εντελώς αυτόνομα και σε ξεχωριστή Εστία, τότε στην οδό Διοχάρους.

1969 – ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ

Με την έναρξη της νέας χρονιάς συνεχίζεται η αθρόα προσέλευση νέων παιδιών στο αδελφό Σύστημα, που τον Μάιο φτάνουν τον αριθμό των 17 Προσκόπων, αναγκάζοντας τον Αρχηγό Δημήτρη Στρατηγό να σχηματίσει νέες ενωμοτίες. Έτσι εμφανίζονται για πρώτη φορά στο προσκήνιο οι Κόνδορες και επανεμφανίζονται οι Γλάροι.
Η πρώτη εκδρομή με την νέα σύνθεση πραγματοποιείται στον Άγιο Μερκούριο, στις 11 Μαΐου. Την 1η Ιουνίου έρχεται να βοηθήσει στην Ομάδα ο μέχρι τότε ενωμοτάρχης στην 1η Ομάδα, Γιώργος Ζαχάρος. Στις 19 Οκτωβρίου, ο Σκίουρος (Δημήτρης Στρατηγός) παραδίδει την αρχηγία στον Φοίνικα (Στέλιο Κοκκίνη) αναλαμβάνοντας αποκλειστικά και μόνο την αρχηγία του Συστήματος. Η Ομάδα πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο με αποτέλεσμα στις 28.12 να δημιουργηθεί και 3η ενωμοτία. Μια μέρα αργότερα η 1η Ομάδα σε συνεργασία όπως πάντα με την 3η εκδράμουν μαζί στον Άγιο Ιερόθεο Μεγάρων.

1970 – Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ

Οι δράσεις και οι εκδρομές συνεχίζονται αδιάλειπτα, κάνοντας το Προσκοπικό παιχνίδι να ακούγεται δυνατά στα Ιλίσσια. Στις 31 Μαΐου, η Ομάδα εκδράμει στην Ραφήνα, όπου οι γνώσεις των παιδιών, όπως και σε κάθε εκδρομή, αλλά κυρίως με στόχο την κατασκήνωση που πλησιάζει, αποκτούν πρακτικό χαρακτήρα. Οι διαγωνισμοί συνεχίζονται αενάως κάθε μήνα, έχοντας πλέον γίνει θεσμός στην Ομάδα μας, ανεβάζοντας τις απαιτήσεις κάθε προσκόπου για τον εαυτό του και την ενωμοτία του πολύ ψηλά. Ο ζήλος των παιδιών για επιτυχίες οδηγούν τους προσκόπους της Ομάδας μας σε σημαντικά κατορθώματα δημιουργώντας ισχυρή παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές.

1971 – ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Με την έναρξη της νέας ημερολογιακής χρονιάς, στις 6 Ιανουαρίου, τα δυο αδελφά Συστήματα 1ο και 3ο γίνονται και στα χαρτιά ένα και η ενιαία Ομάδα με 4 ενωμοτίες πλέον βρίσκεται και πάλι υπό την αρχηγία του Δημήτρη Στρατηγού.
Τα πτυχία (αναγνωρίσεις προσπάθειας) των προσκόπων συνεχίζουν να πέφτουν βροχή, ο διαγωνισμός των ενωμοτιών κρατάει σε αμείωτη ένταση το ενδιαφέρον και πάθος των παιδιών και οι εκδρομές είναι στην ημερησία διάταξη! Μάλιστα θεσπίζεται και ένα σήμα για τον καλύτερο πρόσκοπο, το οποίο θα έφερε στο πίσω μέρος του μαντηλιού του κατά την τρέχουσα χρονιά, με πρώτο νικητή τον Γιώργο Κλάδη. Με τις επιστροφές από τις κατασκηνώσεις ξεκινούν και οι δράσεις του Συστήματος. Στην Ομάδα ορίζονται οι νέοι ενωμοτάρχες και υπενωμοτάρχες, ενώ τα μεγαλύτερα μέλη της Ομάδας όπως ο Ανδρέας Πανδής και ο Γιώργος Αποστολόπουλος βοηθούν και στην Ομάδα και στην Αγέλη αντίστοιχα. Στις 5 Δεκεμβρίου, η Ομάδα μας συμμετέχει ενεργά στην εκδρομή του κλάδου της Τοπικής Εφορείας Αμπελοκήπων στο λόφο σχολών, το γνωστό μας ΠΥ.ΒΑ.(Πύργος Βασιλίσσης). Να τονίσουμε επίσης ότι για ακόμα μια χρονιά οι δράσεις συνεχίζονται κανονικά καθ’όλη την διάρκεια των εορτών.

1972 – 13 ΕΓΙΝΕ ΜΕΤΑ

Η νέα χρονιά ξεκινάει ομαλά για το Σύστημα μας χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Παρά όμως τους καλούς οιωνούς, η Ομάδα δεν αποδίδει όπως θα ήθελε ο Αρχηγός Στέλιος Κοκκίνης και έτσι τον Μάρτιο αναδιοργανώνεται πλήρως σε τρεις ενωμοτίες πλέον και τίθεται σε λειτουργία εσωτερικός κανονισμός λειτουργίας και πειθαρχίας. Εμφανίζονται έτσι για πρώτη φορά στην ιστορία του Συστήματος τα ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΑ, που, παρέα με τα ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ και τους ΠΕΛΑΡΓΟΥΣ, ανοίγουν και αυτά φτερά. Αμέσως το κλίμα αλλάζει και η Ομάδα μας επιστρέφει δυναμικά στις δράσεις με μια εκδρομή στον Αγ. Μερκούριο Αττικής.
Δυο μήνες αργότερα μια νέα διοικητική αλλαγή λαμβάνει χώρα και το Σύστημα αλλάζει και πάλι όνομα. Στις 21 Μαΐου το Σύστημα μας εντάσσεται στο ενιαίο Σύστημα αρίθμησης των Συστημάτων της Περιφέρειας Αθηνών και λαμβάνει τον αριθμό 13, μετονομαζόμενο έτσι σε 13ο Σύστημα Αεροπροσκόπων Αθηνών, εντασσόμενο στην Τοπική Εφορεία Αμπελοκήπων. Την ίδια μέρα ο μέχρι τότε Αρχηγός Συστήματος Κωστής Διασίτης παραδίδει την αρχηγία του Συστήματος στον Στέλιο Κοκκίνη και αυτός με τη σειρά του, την αρχηγία της Ομάδας στον Δημήτρη Μακρυπόδη. Η νέα Προσκοπική χρονιά ξεκινάει στις 15 Οκτωβρίου, οπότε ορίζονται αμέσως οι νέοι ενωμοτάρχες και υπενωμοτάρχες. Οι ενωμοτίες, όπως και οι εξάδες στην Αγέλη, ξεκινούν αμέσως δουλειά και τα σηματάκια αρχίζουν να πέφτουν και πάλι βροχή.

1973 – ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ 3ου ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Ομαλά ξεκινάει και η νέα χρονιά με την καθιερωμένη κοπή της βασιλόπιτας στις 21 Ιανουαρίου. Μια μικρή διακοπή γίνεται μόνο για την διευκόλυνση των μαθητών στις χειμερινές εξετάσεις του σχολείου και στις 18 Φεβρουαρίου οι δράσεις αρχίζουν και πάλι δυνατά. Τα τμήματα λειτουργούν κανονικά και τα πράγματα έχουν πλέον σταθεροποιηθεί σε μια υγιή κατάσταση. Αποτέλεσμα, η πραγματοποίηση μιας δυναμικής κατασκήνωσης, της 5ης ΑεροΠροσκοπικής, στην Ραφήνα από τις 4 μέχρι τις 17 Ιουλίου υπό την αρχηγία του Αρχηγού Συστήματος Στέλιου Κοκκίνη. Κατά την διάρκεια της κατασκήνωσης οι τρεις ενωμοτίες (ΚΟΡΑΚΙΑ, ΑΓΡΙΟΠΕΡΙΣΤΕΡΑ, ΟΡΤΙΚΙΑ) επιδόθηκαν σε έναν μαραθώνιο συναγωνισμού με τελικό νικητή την ενωμοτία των Κορακιών.
Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς, στις 30 Σεπτεμβρίου, το 3ο Σύστημα επανεμφανίζεται και πάλι. Στην ουσία ποτέ δεν είχε εξαφανιστεί, αλλά η έλλειψη βαθμοφόρων οδήγησε στην από κοινού λειτουργία με το 13ο Σύστημα. Πλέον οι συνθήκες έχουν ωριμάσει και έτσι μετά την εν λόγω απόσπαση γεννιέται η 3η Ομάδα με αρχηγό τον ‘Πελαργό’ Σωτήρη Παναγόπουλο, μέχρι τότε υπαρχηγό στην 13η Ομάδα, παρέα με τον Πέττα Πάλη. Η πρώτη ενωμοτία της νεοσύστατης Ομάδας καλείται ΑΓΡΙΟΠΕΡΙΣΤΕΡΑ με πρώτο ενωμοτάρχη τον Ιωάννη Στεργίου και υπενωμοτάρχη τον Χρήστο Δαπόντε. Στην 13η Ομάδα συνεχίζουν να λειτουργούν τα ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ, τα ΓΕΡΑΚΙΑ και οι ΓΛΑΡΟΙ.
Την ίδια μέρα ο Αρχηγός Συστήματος Στέλιος Κοκκίνης αναθέτει στον Αρχηγό Ομάδας Δημήτρη Μακρυπόδη και τα καθήκοντα του Ακέλα λόγω της αποχώρησης από την θέση του Αρχηγού Αγέλης του Σαράντη Φώφιλα.
Μέσα σε λίγες όμως μέρες (21.10.1973), η ονομασία του νέου Συστήματος αλλάζει από 3ο σε 31ο . Η αλλαγή αυτή έγινε μετά την επιθυμία του Σ.Ε.Π. για κοινή αρίθμηση των Συστημάτων και παράλληλα λόγο της συνύπαρξης του 3ου Συστήματος Προσκόπων και 3ου Ναυτοπροσκόπων στην Αθήνα. Σε τίποτα αυτό δεν άλλαξε την λειτουργία του Συστήματος και της Ομάδας, η οποία σε συνεργασία πάντα με την 13η Ομάδα πραγματοποιεί την πρώτη της εκδρομή την 1η Νοεμβρίου στην Θέση ‘Χασιά’ στην Πάρνηθα, με τους Προσκόπους και των δυο Ομάδων να κατακτούν αρκετά πτυχία. Τα πτυχία δεν έχουν σταματημό τους μήνες που ακολουθούν, όπως και οι εγγραφές νέων προσκόπων. Το 1973 κλείνει με τους καλύτερους οιωνούς και για τα δυο αδελφά Συστήματα.

1974 – ΠΡΟΧΩΡΟΥΜΕ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Με το καλημέρα της νέας χρονιάς οι δράσεις συνεχίζονται κανονικά με μια μικρή διακοπή από τις 20 Ιανουαρίου μέχρι και τις 17 Φεβρουαρίου, οπότε οι συγκεντρώσεις της Ομάδας διακόπτονται για ακόμα μια χρονιά λόγω της εξεταστικής περιόδου των σχολείων. Την ίδια περίοδο ξεκινάει και ένας διαγωνισμός της Περιφέρειας Αθηνών ονόματι «Έπαθλον Αθηνά» για την καλύτερη Ομάδα. Με την επιστροφή από τις εξετάσεις στις 17 Φεβρουαρίου άρχεται και ο διαγωνισμός των δικών μας ενωμοτιών. Τα καλά νέα αυξάνονται αφού ένας παλαιός βαθμοφόρος του 13ου, ο Παναγιώτης Κυριακόπουλος, επανέρχεται και αναλαμβάνει καθήκοντα υπαρχηγού Ομάδας στο 31ο. Στις 3 Μαρτίου πραγματοποιείται εκδρομή στην Παλαιά Πεντέλη με την συμμετοχή όλων των τμημάτων και των δυο Συστημάτων και πλήθους φίλων με εξαιρετική επιτυχία. Δυστυχώς όμως, στην συνέχεια τα πράγματα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά με αποτέλεσμα την υπολειτουργία των Ομάδων, αναγκάζοντας έτσι τον Αρχηγό Συστήματος και του 13ου και του 31ου Στέλιο Κοκκίνη να συγχωνεύσει τις Ομάδες υπό την δική του αρχηγία με την βοήθεια του μέχρι τότε αρχηγού Ομάδας στο 13ο Δημήτρη Μακρυπόδη. Το ημερολόγιο γράφει 18 Μαρτίου.
Την Αγέλη αναλαμβάνει ο μέχρι τότε Αρχηγός Ομάδας του 31ου Συστήματος ‘Πελαργός’, Σωτήρης Παναγόπουλος παράλληλα με την αρχηγία της ομάδας των ανιχνευτών. Αμέσως αρχίζει και ο διαγωνισμός των ενωμοτιών, ενώ σύντομα πραγματοποιείται και η πρώτη εκδρομή της αναδιαρθρωθείσας Ομάδας στην θαυμάσια τοποθεσία της Φανερωμένης Σαλαμίνας. Ομαλά κυλάει ο υπόλοιπος καιρός, με τα Γεράκια να κερδίζουν τον τελευταίο διαγωνισμό στις 26 Μαΐου. Τον Ιούλιο η γενική επιστράτευση λόγω της Κύπρου, δεν αφήνει αμέτοχους τους βαθμοφόρους του Σ.Ε.Π. Έτσι με την απουσία όλων των εν ενεργεία βαθμοφόρων, ο εναπομείνας Σωτήρης Παναγόπουλος αναλαμβάνει όλα τα πόστα, όντας παράλληλα Αρχηγός Συστήματος, Αγέλης, Ομάδας και Κοινότητας κάτι που δεν έχει ξαναγίνει από τότε. Με την επιστροφή των βαθμοφόρων τα πράγματα παίρνουν την κανονική τους μορφή και πραγματοποιούνται κανονικά οι κατασκηνώσεις των τμημάτων.
Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς, ο ανιχνευτής Παναγιώτης Στεργίου και ο παλαιός Πρόσκοπος Νικόλαος Κλάδης αναλαμβάνουν καθήκοντα υπαρχηγών Ομάδας. Μετά τις καθιερωμένες αναδιαρθρώσεις στελεχών και ενωμοτιών η ζωή της Ομάδας, όπως και των άλλων τμημάτων μπαίνει στους κανονικούς της ρυθμούς. Έτσι έχουμε και την πρώτη εκδρομή στη Χασιά Αττικής στις 20 Οκτωβρίου. Μια εβδομάδα πριν, στις 13, είχαν λάμβάνουν χώρα οι αναβάσεις από την Αγέλη στην Ομάδα και οι εισδοχές από την Ομάδα στην Κοινότητα. Τον Νοέμβριο ξεκινάει και ο διαγωνισμός των ενωμοτιών, ενώ τον Δεκέμβριο εμφανίζεται για πρώτη φορά στο Σύστημα ο θεσμός του πρωταθλήματος της επιτραπέζιας αντισφαίρισης (πινγκ-πονγκ). Η χρονιά κλείνει με την Ομάδα μας σε μια μονοήμερη εκδρομή στην τοποθεσία όπου είχε εκδράμει για πρώτη φορά πριν 26 χρόνια, στην Καλοπούλα Καισαριανής.

1975 - ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΑΝΘΗΡΑ, ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΑ

Με το καλημέρα της νέας χρονιάς ήρθαν και τα ευχάριστα νέα. Η επιστροφή, στο Σύστημα που γεννήθηκε προσκοπικά, του ‘Πάνθηρα’ Γεράσιμου Καρυτινού. Τί πιο συγκινητικό από το αναλαμβάνει καθήκοντα από τον Στέλιο Κοκκίνη, τον άνθρωπο που οι δικές του προσπάθειες πριν πολλά χρόνια έβαλαν στην Κίνηση! Την ίδια μέρα (12 Ιανουαρίου) ο Δημήτρης Μακρυπόδης, εκτός από τα καθήκοντα του υπαρχηγού του Συστήματος, αναλαμβάνει και την Αρχηγία του Ομίλου των Ανιχνευτών. Αμέσως ξεκινάει η δουλειά σε όλα τα τμήματα.
Την ίδια περίοδο, ο Τοπικός Έφορος Καισαριανής Γιώργος Γρύλλης, προερχόμενος από το 2ο Σύστημα Καισαριανής, αντιμετώπιζε πρόβλημα βαθμοφόρων στο Σύστημα του και, δεδομένης της επάρκειας βαθμοφόρων στο Σύστημα μας, απευθύνθηκε σε μας. Ο Στέλιος Κοκκίνης ανταποκρίθηκε στην έκκληση του Γιώργου και έτσι, στις 6 Απριλίου, μετά από 16 συναπτά έτη συνεχούς παρουσίας στο Σύστημα και σε ποικίλες θέσεις, ο μέχρι τότε επιτυχημένος Αρχηγός Συστήματος Στέλιος Κοκκίνης υποβάλει την παραίτηση του και την αρχηγία του Συστήματος αναλαμβάνει ο Δημήτρης Μακρυπόδης. Την ίδια μέρα, με απόφαση του νέου Α.Σ. ο όμιλος των Ανιχνευτών διαλύεται και οι ανιχνευτές μοιράζονται στην Αγέλη και στην Ομάδα σαν βαθμοφόροι. Στις 18 Μαΐου πραγματοποιείται και η πρώτη εκδρομή της Ομάδας με το νέο αρχηγό στη Ραφήνα Αττικής. Η κατασκήνωση της Ομάδας λαμβάνει χώρα στο Σούνιο Αττικής και, κατόπιν απόφασης του Σ.Ε.Π. την αρχηγία αναλαμβάνει ο Στέλιος Κοκκίνης.
Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς και μετά από πρόταση του Δημήτρη Μακρυπόδη και του Στέλιου Κοκκίνη, ο Γεράσιμος Καρυτινός αναλαμβάνει τα ηνία του Συστήματος. Την Αγέλη αναλαμβάνει ο Χρήστος Τριανταφυλλόπουλος, με υπαρχηγούς τον Παράσχο Καλλιτσουνάκη και τον Μιχάλη Παλλαλίδη και την Ομάδα ο Δημήτρης Μακρυπόδης, με υπαρχηγούς τον Παναγιώτη Στεργίου, τον Γιώργο Κλάδη και βοηθό Ομάδας τον Ιωάννη Στεργίου. Η πρώτη επίσημη εμφάνιση με την νέα σύνθεση γίνεται στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Στις 2 Νοεμβρίου καθιερώνονται και βραβεία σε επίπεδο Συστήματος για τον καλύτερο ενωμοτάρχη και τον καλύτερο πρώτο εξάδας, ενώ στις 9 του ίδιου μήνα πραγματοποιείται εκδρομή στο αεροδρόμιο της Ελευσίνας.

1976 – ΑΝΙΧΝΕΥΕ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Με το καλημέρα του νέου έτους, στις 25 Ιανουαρίου, η Κοινότητα μας επανεμφανίζεται και πάλι υπό την αρχηγία του Στέλιου Κοκκίνη, ο οποίος έχει επιστρέψει στο Σύστημα, με την εξής σύνθεση: Κλάδης Γιάννης, Δεμέκας Δημήτρης, Ρώτας Γιώργος, Σουλτάνης Νίκος, Σοΐλης Γιώργος, Πετράτος Αντώνης, Δεδεκίκας Δημήτρης. Η αποχώρηση των ως άνω πρόσκοπων από την Ομάδα, προηγουμένως ενωμοταρχών και υπενωμοταρχών, επιβάλλει την αναδιάρθρωση των στελεχών κάτι που γίνεται εύκολα, δεδομένης της πληθώρας παιδιών της Ομάδας. Οι δράσεις συνεχίζονται κανονικά για όλα τα τμήματα που όλα μαζί συμμετέχουν στην εκδρομή Συστήματος στην Χαλκίδα-Αρτάκη-Αγ. Ιωάννη τον Ρώσο στις 18 Απριλίου. Η υπόλοιπη χρονιά κυλάει ομαλά, όπως ομαλά ξεκινάει και η νέα Προσκοπική περίοδος κατά την οποία δυο ιστορικά μέλη του Συστήματος εντάσσονται στην δύναμη των επιτελείων. Πρόκειται για τον Θοδωρή Μαυρογεώργη στην Ομάδα και την αείμνηστη Αγγέλα στην Αγέλη.

1977 – ΘΟΔΩΡΗΣ-ΑΓΓΕΛΑ: Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ

Στις 16 Ιανουαρίου λοιπόν, αναλαμβάνει καθήκοντα Αρχηγού Ομάδας ο Θοδωρής Μαυρογεώργης ‘Ραν’, μια θέση την οποία υπηρέτησε τα επόμενα 7 χρόνια. Μαζί με την Αγγέλα στην Αγέλη καταφέρνουν το διάστημα αυτό μαζί να γεμίσουν τους Προσκόπους και τα Λυκόπουλα αντίστοιχα, με ξεχωριστές στιγμές και εμπειρίες. Προπάντων όμως να τους εφοδιάσουν με προσκοπικές γνώσεις, με τελικό σκοπό να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.
Έτσι λοιπόν η χρονιά κυλάει με πολλά πτυχία για τα Λυκόπουλα και τους Προσκόπους μας, ενώ παράλληλα εκτελείται και το παραδοσιακό πρωτάθλημα της επιτραπέζιας αντισφαίρισης του Συστήματος με τους εξής νικητές: Την πρώτη θέση καταλαμβάνει ο υπενωμοτάρχης Στέφανος Παπουτσής, την δεύτερη ο Πρόσκοπος Δημήτρης Τσόγκας και την τρίτη ο υπενωμοτάρχης Μιλτιάδης Χρηστίδης. Στις 8 Μαΐου, ο μέχρι τότε δόκιμος Πρόσκοπος Δημήτρης Τσόγκας δίνει την Προσκοπική του υπόσχεση. Τον Ιούνιο λήγει και ο διαγωνισμός των ενωμοτιών με τα Γεράκια να βρίσκονται στην πρώτη θέση.
Με την επιστροφή από τις διακοπές, ένα καλό νέο έρχεται να υποδεχτεί την νέα Προσκοπική χρονιά. Ιδρύεται και τέταρτη ενωμοτία, δεδομένου ότι η δύναμη της Ομάδας μας έχει πλέον φτάσει τα 28 άτομα θυμίζοντας πάλι τις καλές και ένδοξες εποχές.

1978 – ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΠΡΩΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΕΣ…

Η χρονιά ξεκινάει πολύ καλά με την κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας. Τον Φεβρουάριο, η λήξη του διαγωνισμού βρίσκει τα Χελιδόνια στην πρώτη θέση. Τον Μάρτιο στην παρέλαση, η Ομάδα μας δίνει δυναμικό παρόν και στο νέο πρωτάθλημα επιτραπέζιας αντισφαίρισης του Συστήματος οι αναμετρήσεις μένουν ιστορικές.
Μέχρι εκείνη την περίοδο και για πολλά χρόνια το Σύστημα στεγαζόταν στην οδό Λεβέδου 6-8. Κάποιες διαφωνίες με τον ιδιοκτήτη σχετικά με το ενοίκιο ανάγκασαν το Σύστημα να ξενιτευτεί εν απουσία εναλλακτικής Εστίας, για κάποιο σημαντικό χρονικό διάστημα οι συγκεντρώσεις γίνονται στο άλσος Συγγρού κάτω από τις οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες. Την περίοδο αυτή γίνονται και οι πρώτες ζυμώσεις για την νέα διάρθρωση των Τοπικών Εφοριών. Ο τότε Αρχηγός Συστήματος Γεράσιμος Καρυτινός είχε αρχίσει συζητήσεις με τον Τοπικό Έφορο Καισαριανής Γιώργο Γρύλλη ώστε το Σύστημα μας να ενταχθεί στην Τοπική Εφορεία Καισαριανής. Ο Γρύλλης δεν συναίνεσε στην ιδέα, λόγω του ότι με την είσοδο του Συστήματος των Ιλισσίων υπήρχε περίπτωση μετονομασίας της Τοπικής σε Ιλισσίων – Καισαριανής, κάτι που δεν ήταν αρεστό και κατά συνέπεια συνεχίστηκαν οι συζητήσεις για άλλη Τοπική. Τον Σεπτέμβριο, λοιπόν, με την σύμφωνη γνώμη όλων των βαθμοφόρων και υπό τον συντονισμό του Γιώργου Κοντορούση, γεννιέται η ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ με ιδρυτικά Συστήματα το 2ο Σύστημα Προσκόπων Παγκρατίου Τοπικής Εφορείας Ακροπόλεως και το 13ο Σύστημα Αεροπροσκόπων Τοπικής Εφορείας Αμπελοκήπων. Από τότε και στο εξής το Σύστημα μας παίρνει την σημερινή του ονομασία, 1ο Σύστημα Αεροπροσκόπων Παγκρατίου Τοπικής Εφορείας Παγκρατίου. Ως Τοπικός Έφορος αναλαμβάνει ο εμπνευστής της ιδέας της ίδρυσης Τοπικής Εφορείας στο Παγκράτι, ο κ. Γιώργος Κοντορούσης. Έτσι με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς, στις 8 Οκτωβρίου, το Σύστημα μας ξεκινάει να γράφει την δική του ιστορία, στο Παγκράτι πλέον.

1979 – ΟΜΠΡΕΛΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Στις 30.12.1978 αποφασίστηκε από το Συμβούλιο Τιμής να δημιουργηθεί Κοινότητα Ανιχνευτών με τα παιδιά της Ομάδας που ήταν άνω των 14 χρονών. Αυτή η ιδέα καρποφόρησε στις 2 Φεβρουαρίου και η Κοινότητά μας επανεμφανίζεται και πάλι υπό την αρχηγία του Θοδωρή Μαυρογεώργη Η ίδρυση της Κοινότητας αποδυνάμωσε την Ομάδα που παρ’ όλα αυτά κατάφερε να σταθεί γερά στα πόδια της και να συνεχίσει την δυναμική της παρουσία στο Παγκράτι. Στις 23 Σεπτεμβρίου ξεκινούν οι δράσεις των τμημάτων.
Στις 16 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται εκδρομή Συστήματος στο Σχοινιά Μαραθώνα. Στην συγκεκριμένη εκδρομή, μετά την ανάβαση τους από την Αγέλη, δίνουν την Προσκοπική τους υπόσχεση ο Δήμος και ο Σταύρος Λιβιτσάνος, ο Ιωάννης Μαυρογεώργης, ο Ιωάννης Κουτσόπουλος και ο Μαθιός Τραχαλάκης, ιστορικά μέλη του Συστήματος λόγω της συνέχειας τους μετέπειτα σαν βαθμοφόροι.
Αυτόν τον καιρό αρχίζουν να συζητούνται οι πιθανότητες ύπαρξης μικτών Συστημάτων και οργάνωσης κοινών δράσεων με Συστήματα Οδηγών. Μέχρι αυτήν την εποχή το μόνο τμήμα που επιτρέπονταν γυναίκες, και μόνο ως βαθμοφόροι, ήταν η Αγέλη των Λυκοπούλων.
Τον Νοέμβριο λήγει η δεύτερη νομαδική περίοδος του Συστήματος, καθώς εγκαθίσταται σε μια μονοκατοικία στην οδό Αιγύπτου πληρώνοντας και πάλι μηνιαίο ενοίκιο. Τα παιδιά με το μεράκι τους και με την αρωγή των βαθμοφόρων διαρρυθμίζουν και στολίζουν την Εστία κάνοντάς την κυριολεκτικά το δεύτερο σπίτι τους. Παράλληλα από τις 11 Νοεμβρίου άρχεται και ο διαγωνισμός μεταξύ των ενωμοτιών για την ανάδειξη της καλύτερης. Τα αποτελέσματα, όπως και τα περασμένα χρόνια, προκύπτουν βάσει της αποδοτικότητας και της συνέπειας που διακρίνει τα μέλη κάθε ενωμοτίας και ο διαγωνισμός στόχο έχει την προαγωγή της ευγενούς άμιλλας και τη διαρκή βελτίωση της ομάδας αλλά και των προσκόπων μεμονωμένα.

1980 – ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΟΝΕΙΡΟΥ

Ο συναγωνισμός είναι χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου, με το επίπεδο των Λυκοπούλων και των Προσκόπων συνεχώς να βελτιώνεται. Εκτός από τους εσωτερικούς διαγωνισμούς των εξάδων και των ενωμοτιών, πραγματοποιείται και φέτος εσωτερικό πρωτάθλημα επιτραπέζιας αντισφαίρισης, καθώς επίσης καταγράφεται και η συμμετοχή των παιδιών μας στους ποδηλατικούς αγώνες στον χώρο της Πανεπιστημιούπολης για παιδιά 7-14 ετών.
Τον Οκτώβριο τα πλέον ευχάριστα νέα έφτασαν για το Σύστημα μας. Ύστερα από δεκαετίες καρποφόρησαν επιτέλους οι προσπάθειες ανεύρεσης ενός ιδιόκτητου χώρου για την Εστία του Συστήματός μας. Με την προσωπική συμβολή του τότε Υπουργού Οικονομικών, κ. Μιλτιάδη Έβερτ, αποφασίστηκε με την υπ’ αριθμό 36/23-10-80 πράξη του Διοικητικού Συμβουλίου της ΚΤΗΜΑΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ η παραχώρηση στο ΣΩΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ, προς αποκλειστική χρήση και λειτουργία του 1ου Συστήματος Αεροπροσκόπων Παγκρατίου, του Β.Κ. 511 δημόσιου κτήματος, στην οδό Αστυδάμαντος 51.

1981 – OB LA DI-OB LA DA

Με την νέα χρονιά αρχίζει ένας μαραθώνιος αλληλογραφίας και γραφειοκρατίας με την ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ μέχρι την συμπλήρωση όλων των κατάλληλων εγγράφων και την τακτοποίηση των προαπαιτούμενων της παραχωρήσεως του κτήματος. Παράλληλα όμως τα τμήματα λειτουργούν κανονικά και μάλιστα στις 15 Φεβρουαρίου πραγματοποιείται εκδρομή Συστήματος στην Πεντέλη, ενώ στις 12 Απριλίου το Σύστημα μας λαμβάνει μέρος στους αγώνες στίβου που διοργανώνει η Τοπική Εφορεία Παγκρατίου, όπου όπως πάντα οι πρόσκοποι μας διαπρέπουν. Στις 7 Ιουνίου, ο Δημήτρης Τσόγκας γίνεται υπαρχηγός, αρχίζοντας έτσι να γράφει την δική του χρυσή ιστορία σαν βαθμοφόρος. Δεν αργεί να φανεί το ανήσυχο πνεύμα του, αφού πολύ σύντομα προτείνει στο Συμβούλιο των βαθμοφόρων την υλοποίηση της ιδέας ενός ύμνου για το Σύστημα. Το Συμβούλιο Συστήματος αποφάσισε την υλοποίηση της ιδέας και έτσι άρχισαν οι εργασίες και οι συσκέψεις. Πρόταση του τότε υπαρχηγού Ομάδας Γιώργου Ρώτα ήταν η υιοθέτηση της μουσικής του τραγουδιού των Beatles ‘ob-la-di ob-la-da’, ενώ στον ίδιο αποδίδονται και οι στίχοι του ύμνου. Τον Ιούλιο πραγματοποιείται κοινή κατασκήνωση με το 4ο Σύστημα Παγκρατίου στην Περδικόβρυσση Παρνασσού, ενώ η χρονιά κλείνει όπως άρχισε, με μια εκδρομή στις 22 Νοεμβρίου στην Βαρυπόμπη.

1982 – ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΣΚΟΠΟ

Η χρονιά ξεκινάει δυναμικά με την προσμονή της νέας Εστίας όλο και να μεγαλώνει. Το πρόγραμμα κυλάει κανονικά, γεμάτο εκδρομές και ενδιαφέρουσες δράσεις. Στις 10 Απριλίου πραγματοποιείται εκδρομή στην Καλοπούλα Καισαριανής, την πρώτη τοποθεσία όπου είχε εκδράμει η νεοσύστατη τότε Ομάδα μας πριν 24 χρόνια. Τον Ιούλιο, η Ομάδα πραγματοποιεί κοινή κατασκήνωση με τα υπόλοιπα Συστήματα του Παγκρατίου, με την συμμετοχή 40 παιδιών (12 από την Ομάδα μας) και υπό την αρχηγία του Εφόρου Κλάδου Προσκόπων Τοπικής Εφορείας Στέλιου Κοκκίνη.
Σχετικά με την νέα Εστία, την εν λόγω χρονιά ο παλαιός Πρόσκοπος του Συστήματος και τότε Πολιτικός Μηχανικός Παναγιώτης Μιχαλόπουλος ολοκληρώνει τα σχέδια της νέας Εστίας, τα οποία κατατίθενται στην πολεοδομία, και ξεκινούν έτσι οι διαδικασίες για την έγκριση άδειας οικοδομής. Το σχέδιο είναι το σημερινό υλοποιημένο, με τους χώρους όπως ακριβώς τους γνωρίζουμε, με εξαίρεση τον χώρο όπου στεγάζεται σήμερα το αρχηγείο, ο οποίος προστέθηκε αργότερα.

1983 – 25 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ

Με την είσοδο στον νέο χρόνο το Σύστημα μας έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανο. Φέτος έχει πλέον ενηλικιωθεί για τα καλά εορτάζοντας τα 25 χρόνια του, όντας παράλληλα πολύ κοντά στην εκπλήρωση του διακαούς πόθου όλων των γενεών που πέρασαν κάτω από την σκεπή του για μια ιδιόκτητη Εστία. Στις 23 Ιανουαρίου λοιπόν κόβεται η επετειακή πίτα και οι γιορτές ξεκινούν. Στις 19 Μαρτίου ένα Λυκόπουλο ανεβαίνει στην Ομάδα, συνεχίζοντας έτσι την πορεία του, που τον κάνει και ένα πετυχημένο βαθμοφόρο ο οποίος ακόμα στηρίζει με τον τρόπο του το Σύστημα. Ο λόγος για τον τρίτο αδελφό Λιβιτσάνο, τον Γιάννη.
Με αφορμή λοιπόν τα γενέθλια του Συστήματος, πραγματοποιή¬θηκε μια διήμερη πολιτιστική εκ-δήλωση, στις 23 με 24 Απριλίου, στην γενέτειρα του Συστήματος, στο Άλσος Ιλισσίων.
Όπως κάθε χρόνο έγινε και η προσφορά τις ημέρες του Πάσχα στον Άγιο Χαράλαμπο. Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς ο καιρός έχει πλέον ωριμάσει για την είσοδο και των γυναικών στα Προσκοπικά Συστήματα. Η αρχή γίνεται με την Γιούλη Κοκκίνη η οποία σπάει το ρόδι της θηλυκής παρουσίας, εκτός Αγέλης, στο Σύστημα αναλαμβάνοντας καθήκοντα υπαρχηγού στην Ομάδα. Από αυτό το σημείο και έπειτα ο γυναικείος πληθυσμός όλο και θα αυξάνεται και με τον καιρό θα παίρνει όλο και πιο πρωταγωνιστικό ρόλο.
Την εν λόγω χρονιά και ύστερα από την έκδοση της άδειας οικοδομής, αρχίζουν και οι προσπάθειες εκκαθάρισης του παραχωρηθέντος οικοπέδου, το οποίο ήταν από καιρό εγκαταλελειμμένο και περιείχε ένα ημιερειπωμένο κτίριο. Δίνεται έτσι το έναυσμα για την κατασκευή από το μηδέν της σημερινής Εστίας μας. Στις 3 Δεκεμβρίου 1983, εγκρίνεται κονδύλιο 18.000 δραχμών για την εκσκαφή του οικοπέδου στην Αστυδάμαντος. Το όνειρο αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα. Να σημειώσουμε εδώ ότι τα χρήματα για την όλη προσπάθεια μαζεύτηκαν από τις εκδηλώσεις του Συστήματος και τις προσπάθειες των βαθμοφόρων και της Επιτροπής. Ένα μέρος των εξόδων καλύφθηκε από χορηγίες των ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΛΑΧΕΙΩΝ, ένα ποσό που άγγιζε τις 150.000 δραχμές. Επίσης να τονίσουμε την υπεράνθρωπη προσπάθεια των βαθμοφόρων που, εκτός από την συνεισφορά στη συλλογή των χρημάτων, πάσχιζαν επί ένα και πλέον χρόνο για το χτίσιμο της νέας Εστίας.

1984 – ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η χρονιά ξεκινάει γεμάτη ενθουσιασμό αφού είναι πλέον θέμα χρόνου η μετακόμιση! Εν τω μεταξύ, στις 4 Φεβρουαρίου, πραγματοποιείται η ετήσια εκδρομή Συστήματος στον Αυλώνα Αττικής. Λίγες μέρες αργότερα, στις 12 Φεβρουαρίου, το Σύστημα μας σαν 1η Κοινότητα συμμετέχει στο τουρνουά καλαθοσφαίρισης που διοργανώνει η Κοινότητα του 3ου Συστήματος και καταλαμβάνει την 1η θέση! Στον αγώνα την Ομάδα μας αποτελούσαν οι: Δήμος Λιβιτσάνος, Σταύρος Λιβιτσάνος, Κωνσταντίνος Μαρκόπουλος, Γιάννης Μαυρογεώργης, Νεκτάριος Μπερτάκης, Θανάσης Τάνγκας, Μαθιός Τραχαλάκης, Θανάσης Τσόγκας και Τάσος Σαπουνάκης.
Στις 25 Φεβρουαρίου η Ομάδα μας γίνεται μικτή για πρώτη φορά, μετά την πρόσφατη έγκριση εισδοχής κοριτσιών στο Σ.Ε.Π. και έτσι γίνονται οι πρώτες εγγραφές με 4 κορίτσια πλέον στο δυναμολόγιο της Ομάδα μας. Μετά από απόφαση της Ομάδας αποφασίζεται να δημιουργηθεί καινούρια ενωμοτία όπου θα ενταχθούν όλα τα νέα κορίτσια, με μοναδικό αγόρι τον ενωμοτάρχη Σταύρο Λιβιτσάνο. Τα ονόματα των πρωτοπόρων είναι τα εξής: Καίτη Μασουρίδου, Ντάνυ Μπονάκου, Τούλα Σουγκανίδου, Μίτση Καστάνη. Στις 20 Μαΐου πραγματοποιείται ακόμα μια εκδρομή Συστήματος.
Με την είσοδο του καλοκαιριού, στις 9 Ιουνίου, αναλαμβάνει καθήκοντα Αρχηγού Ομάδας ο Δημήτρης Τσόγκας παραλαμβάνοντας από τον επί 7ετίας Αρχηγό Θοδωρή Μαυρογεώργη. Η φετινή κατασκήνωση είναι κοινή με την Αγέλη, από 19 έως 31 Ιουλίου, στον Αγ. Ανδρέα με την συμμετοχή 23 Προσκόπων, 2 βαθμοφόρων, 2 ανιχνευτών, 3 γερόλυκων και 16 Λυκοπούλων. Αρχηγός της Κατασκήνωσης τίθεται ο Έφορος του Κλάδου Προσκόπων της Τοπικής Εφορείας Δημήτρης Μακρυπόδης, με υπαρχηγό τον Θοδωρή Μαυρογεώργη.
Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς όλοι περιμένουν τα εγκαίνια της νέας Εστίας, τα οποία δεν αργούν. Η λέσχη είναι πλέον έτοιμη και στις 21 Οκτωβρίου 1984 η ολοκαίνουρια Εστία υποδέχεται όλα τα μέλη του Συστήματός μας, το οποίο συνεχίζει πλέον την ολόλαμπρη ιστορία του με νέα δική του βάση! Η νέα Εστία ανοίγει κάθε Τρίτη και Παρασκευή.

1984 – Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΣΤΙΑ

Με τα εγκαίνια της νέας Εστίας στην Αστυδάμαντος καθιερώνεται και ο θυρεός του Συστήματος μας. Ο θυρεός είναι σχέδιο του Δημήτρη Τσόγκα, υπαρχηγού της Ομάδας τότε, και σχεδιαστικά αποτελείται από 4 τμήματα (τεταρτημόρια), με κάθε τεταρτημόριο να φέρει από μια φιγούρα-σκίτσο με την δική του σημασία. Αρχίζοντας λοιπόν από πάνω δεξιά και κινούμενοι κυκλικώς αντίθετα με την φορά του ρολογιού, συναντούμε αρχικά μια σαΐτα, η οποία συμβολίζει το ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Αριστερά και πάνω συναντούμε δυο σχοινιά τα οποία σχηματίζουν ένα κόμπο, συμβολίζοντας έτσι την ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ. Στην συνέχεια και κατεβαίνοντας κάτω αριστερά συναντούμε ένα πράσινο μήλο, η σημασιολογία του οποίου είναι διττή. Αρχικά το πράσινο μήλο ήταν το σήμα της δισκογραφικής εταιρίας των Beatles (APPLE) εκ των οποίων δανειστήκαμε τον ρυθμό για τον Ύμνο και κατά δεύτερον με τον τρόπο αυτό συμβολίζεται και η ΝΕΟΛΑΙΑ. Τέλος κάτω δεξιά εμφανίζεται το 1958, η χρονιά την οποία εμφανίστηκε-ιδρύθηκε το Σύστημά μας. Ανατρέχοντας λοιπόν τον θυρεό όπως είπαμε σχηματίζεται το εξής ρητό: ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1958. Ο μεγάλος χάλκινος θυρεός που κοσμεί μέχρι σήμερα την Εστία μας είναι έργο του Θοδωρή Μαυρογεώργη.
Ανήμερα των εγκαινίων ο Δημήτρης Μακρυπόδης παραδίδει την αρχηγία του Συστήματος στον Θοδωρή Μαυρογεωργη. Το ξεκίνημα της νέας Προσκοπικής χρονιάς βρίσκει την Ομάδα με 4 ενωμοτίες, ενωμοτάρχες των οποίων είναι οι εξής: Καραμάνος Κ. (ΑΕΤΟΙ), Βολιώτης Α. (ΓΕΡΑΚΙΑ), Στύλος Β. (ΓΥΠΕΣ), Μαντούβαλος Μ. (ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ), ενώ υπενωμοτάρχες αναδεικνύονται οι Γραμματικός Γ. (ΑΕΤΟΙ), Νιώρα Β. (ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ), με τις άλλες δύο ενωμοτίες να παραμένουν προσωρινά χωρίς υπενωμοτάρχη. Μια σημαντική μετεγγραφή πραγματοποιείται αυτήν την περίοδο για το Σύστημα. Προερχόμενος από το 4ο Σύστημα Ναυτοπροσκοπων, ο Γιώργος Σκαρλάτος ξαναρχίζει το Προσκοπικό παιχνίδι ως υπαρχηγός Ομάδας. Την 1η μέρα του Δεκεμβρίου δίνει την Προσκοπική της υπόσχεση η Νάντια Καντζούρα, ξεκινώντας έτσι να γράφει και αυτή την δική της ιστορία στο Σύστημα.


1985 – Η ΕΚΡΗΚΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Με την είσοδο στο 1985 συνεχίζεται η αθρόα προσέλευση παιδιών και οι εγγραφές ξεπερνούν κάθε προσδοκία και στην Αγέλη και στην Ομάδα. Έτσι στις 2 Φεβρουαρίου ιδρύεται για πρώτη φορά στην ιστορία της Ομάδας πέμπτη ενωμοτία.
Στα τύμπανα από αριστερά ο Ηρακλής Γιαννέλος, η Έλενα Κοκκινά και ο Γιάννης Λιβιτσάνος. Προπορεύεται ο Δημήτρης Τσόγκας. Δεξιά με πολιτικά ρούχα διακρίνουμε τον κ. Σταμάτη Κοκκινά, τον άνθρωπο που έμαθε τύμπανα στα παιδιά.
Στις 17 Φεβρουαρίου η νέα Ομάδα πραγματοποιεί εκδρομή στο Ντράφι Πεντέλης και όπως κάθε χρονιά το Σύστημα μας συμμετείχε στους εορτασμούς του Πάσχα στην εκκλησία του Αγ. Χαραλάμπους.
Το εντυπωσιακό γεγονός είναι ότι όχι μόνο ξεπερνιούνται οι προσδοκίες με τις νέες εγγραφές αλλά και οι αντοχές του Συστήματος. Έτσι τα τμήματα οδηγούνται στο απίστευτο για τα σημερινά δεδομένα γεγονός να σταματήσουν να δέχονται νέα παιδιά και να τα ωθούν σε άλλα Συστήματα του Παγκρατίου. Με σχετική ανακοίνωση, ο Αρχηγός Ομάδας Δημήτρης Τσόγκας, στις 16 Μαρτίου ενημερώνει τα παιδιά ότι σταματούν οι εγγραφές νέων Προσκόπων και τα παρακαλεί να μην φέρνουν άλλους φίλους του!. Λόγω της μεγάλης προσέλευσης επαναλειτούργησε και η Κοινότητα η οποία είχε αναστείλει την λειτουργία της από το 1978. Τον συντονισμό αναλαμβάνει ο Αρχηγός Συστήματος Δημήτρης Τσόγκας.
Τον Ιούλιο πραγματοποιείται κοινή κατασκήνωση με το 52ο Σύστημα και Αρχηγό Κατασκήνωσης τον Στέλιο Κοκκίνη.
Η έναρξη των συγκεντρώσεων για το έτος 1985-1986 γίνεται στις 21 Σεπτεμβρίου. Αρχηγός Ομάδας είναι ο Δημήτρης Τσόγκας (Χρυσαετός) με υπαρχηγούς την Γιούλη Κοκκίνη (Γεράκι), τον Γιώργο Σκαρλάτο (Κόνδορας)και τον Κώστα Μαρκόπουλο (Πούμα).
Η χρονιά μπαίνει πολύ δυναμικά με την συμμετοχή των παιδιών να είναι αμείωτη.

1986 – ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΡΧΗΓΟΣ ΟΜΑΔΑΣ!

Τον Φεβρουάριο πραγματοποιείται ενδοσυστημικό ενωμοτιακό πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης και η τελική κατάταξη έχει ως εξής: 1. Αετοί 2. Γύπες 3. Χελιδόνια 4. Γλάροι 5. Γεράκια. Οι δράσεις συνεχίζονται κανονικά και στις 16 Μαρτίου πραγματοποιείται κοινή εκδρομή της Ομάδας μας με την 3η Ομάδα Παγκρατίου και την 1η Άρεως στο ΠΥ.ΒΑ. Στις 20.4.86 ένας άλλος μετέπειτα επιτυχημένος βαθμοφόρος ο Δημήτρης Ρήγας δίνει την Προσκοπική του υπόσχεση.
Στις 17 Ιουλίου αρχίζει η κατασκήνωση στο χώρο κατασκηνώσεων του συλλόγου ΥΠΑΙΘΡΙΟΣ ΖΩΗ στο Σχίνο.
Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς έχουμε σημαντικές αλλαγές στις ηγεσίες των τμημάτων. Στην Αγέλη η Αγγέλα Μαυρογεώργη ύστερα από 10 χρόνια σαν Ακέλα (άλλωστε έτσι την φώναζαν όλοι) παραδίδει την αρχηγία στον Δήμο Λιβιτσάνο. Στην Ομάδα η αλλαγή στην ηγεσία της θα μείνει ιστορική δεδομένου ότι ύστερα από 28 συναπτά έτη ανδροκρατίας, στις 4 Οκτωβρίου, η Γιούλη Κοκκίνη σπάει για ακόμα μια φορά το ρόδι και αναλαμβάνει τα ηνία της Ομάδας ως η πρώτη γυναίκα Αρχηγός της. Την εμφάνιση του κάνει και ένας Κύπριος Πρόσκοπος, ο Νίκος Μανούρης, ο οποίος ως σπουδαστής στην Αθήνα θέλησε να συνεχίσει το Προσκοπικό παιχνίδι μέσα από το Σύστημα μας. Το επιτελείο της Ομάδας συμπληρώνει ο Γιώργος Σκαρλάτος, ο οποίος παρά τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, βοηθάει όσο μπορεί. Την Κοινότητα την αναλαμβάνει ο Δημήτρης Τσόγκας. Τον Νοέμβριο δυο μετέπειτα Αρχηγοί τμημάτων, Αγέλης και Ομάδας αντίστοιχα, ανεβαίνουν από την Αγέλη στην Ομάδα. Είναι η Μαρία Κωνσταντοπούλου και η Άννα Άγα που στις 23 Νοεμβρίου δίνουν την Προσκοπική τους υπόσχεση.

1987 – EUROΧΡΟΝΙΑ

Με το νέο έτος οι εγγραφές και οι υποσχέσεις συνεχίζονται αμείωτες. Έτσι Στις 31 Ιανουαρίου δίνει την Προσκοπική της υπόσχεση η Ηλέκτρα Βασιλοπούλου. Οι εκδρομές συνεχίζονται και αυτές με αμείωτο ρυθμό.

1988 – 30 ΧΡΟΝΙΑ ΖΩΗΣ

Το 1988 το Σύστημα μας εορτάζει τα 30 χρόνια λειτουργίας του με ποικίλες δραστηριότητες καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς, όπως την εορταστική κοπή πίττας τον Ιανουάριο, το πασχαλιάτικο γλέντι στην Εστία μας, στις 24 Απριλίου και ένα Προσκοπικό διήμερο στις 17 και 18 Δεκεμβρίου. Η Προσκοπική χρονιά 1988-1989 ξεκινάει με αλλαγές στην σύνθεση των επιτελείων των τμημάτων. Έτσι την Αγέλη την αναλαμβάνει ο Δημήτρης Τσόγκας, με υπαρχηγούς τον Σταύρο Λιβιτσάνο και την Βίκυ Φιλίππου. Στην Ομάδα από φέτος αρχίζει και βοηθάει η Έλενα Κοκκινά.

1989 – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΕΝΤΕΛΒΑΪΣ

Με το νέο έτος και τον επετειακό αέρα ακόμα στα πνευμόνια τους, τα τμήματα συνεχίζουν το πρόγραμμα τους κανονικά φτάνοντας μέχρι τις κατασκηνώσεις. Η Αγέλη κατασκηνώνει στον Άγιο Ανδρέα και η Ομάδα στην Ραφήνα στη θέση Οχυρό.
Με την επιστροφή από τις κατασκηνώσεις και με την έναρξη της νέας χρονιάς την Ομάδα την αναλαμβάνει ο Μιχάλης Μαστρογιάννης παρέα με την Έλενα Κοκκινά. Την χρονιά αυτή, ολοκληρώνοντας την ζωή του στην Αγέλη ανεβαίνει στην Ομάδα και δίνει την Προσκοπική του υπόσχεση ο Βαγγέλης Παλογιαννίδης. Ακέλα αναλαμβάνει ο Δήμος Λιβιτσάνος αλλά λόγω των στρατιωτικών του υποχρεώσεων την Αγέλη κρατάνε ζωντανή η Βίκυ Φιλίππου παρέα με τον Σταύρο Λιβιτσάνο και την Ελένη Παπάλα. Αλλαγές έχουμε και στην ηγεσία της Κοινότητας όπου ο Δημήτρης Τσόγκας παραδίδει στον Γιώργο Σκαρλάτο.

1990 – Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ!

Η νέα δεκαετία μπαίνει βρίσκοντας και τα τρία τμήματα μας σε πλήρη λειτουργία. Στην Ομάδα παρουσιάζονται κάποια προβλήματα κατά την διάρκεια της χρονιάς με την δύναμη της να μειώνεται αισθητά. Παρ’ όλα αυτά, το καλοκαίρι βρίσκει τα τμήματα μας στις θερινές κατασκηνώσεις τους, με την Αγέλη μας στον Αγ. Ανδρέα και την Ομάδα μας στο Οχυρό στην Ραφήνα. Με την επιστροφή από τις κατασκηνώσεις αρχίζει και η δουλειά για την ανατροπή του κακού κλίματος. Η Έλενα Κοκκινά αναλαμβάνει την ηγεσία της Ομάδας, δεδομένου της αποχώρησης λόγω των στρατιωτικών υποχρεώσεων του Μιχάλη Μαστρογιάννη, ξεκινώντας έτσι ένα σερί 4 συνεχόμενων γυναικών Αρχηγών στην Ομάδα. Παρέα με τον Μάνο Μαντούβαλο παλεύει για την ανάκαμψη της Ομάδας. Στην Αγέλη, το αρχηγείο συνεχίζει να προσφέρει μοναδικές λυκοπουλικές δράσεις ετοιμάζοντας έτσι παράλληλα τα παιδιά για την ανάβαση τους κάτι που είχε άμεση ανάγκη η Ομάδα.

1991 – ΙΔΟΥ Η ΡΟΔΟΣ…

Η χρονιά κυλάει κανονικά χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Τα τμήματα καθ’ όλη την διάρκεια των δράσεων προετοιμάζονται εντατικά για τις θερινές κατασκηνώσεις και την Μεγάλη Δράση Υπαίθρου. Το καλοκαίρι φτάνει και η Αγέλη κατασκηνώνει στο Σούνιο, ενώ η Ομάδα μας σε συνεργασία με την Ομάδα του 7ου Συστήματος Προσκόπων Λυκαβηττού, πραγματοποιεί την μακρύτερη κατασκήνωση της μέχρι εκείνη την εποχή, στην Καλλιθέα της Ρόδου από τις 15 μέχρι τις 25 Ιουλίου. Αρχηγός κατασκήνωσης ανέλαβε ο Δημήτρης Σαλωνίκης, με την Έλενα Κοκκινά να αναλαμβάνει το πρόγραμμα και τον Μάνο Μαντούβαλο την επικοινωνία. Την Ομάδα μας στελέχωσαν 6 πρόσκοποι, ο Βασίλης Λυχναράς, ο Μάριος Χατζόπουλος, ο Βαγγέλης Παλογιαννίδης, ο Αλέξης Τσατσαρώνης, ο Σταύρος Βασιλειάδης και ο Πέτρος Πρινιωτάκης.
Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς, τα επιτελεία των τμημάτων έχουν ως εξής: Στην Αγέλη βρίσκεται η Ελένη Παπάλα παρέα με την αδελφή της Βαλεντίνη και την Θάλεια Κωνσταντοπούλου. Το επιτελείο της Ομάδας αποτελείται από την Έλενα Κοκκινά, τον Γιάννη Σιγάλα και την Κατερίνα Γιαννακαρίου, ενώ στην Κοινότητα ο Γιώργος Σκαρλάτος βρίσκεται παρέα με τον Μιχάλη Νικολέντζο, την Φλώρα Προμπονά και τον Δήμο Λιβιτσάνο. Η πρόοδος των παιδιών, σε όλα τα τμήματα, όλο και μεγαλώνει, κλείνοντας έτσι το έτος με τους καλύτερους οιωνούς.

1992 – ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΡΗΞΗ Ν.2!

Το 1992 ξεκινάει πολύ καλά. Σωστή και μεθοδική δουλειά λαβαίνει χώρα σε όλα τα τμήματα και όλοι προετοιμάζονται για τις κατασκηνώσεις του καλοκαιριού. Η Αγέλη από τις 18 μέχρι τις 26 Ιουλίου βρίσκεται στον κατασκηνωτικό χώρο του Αγ. Ανδρέα υπό την αρχηγία του Μιχάλη Μαστρογιάννη, ο οποίος επιστρέφει από την στρατιωτική του θητεία. Η κατασκήνωση της Ομάδας με Αρχηγό την Έλενα Κοκκινά πραγματοποιείται στην Ραφήνα, όπου στις 17 Ιουλίου δίνει την Προσκοπική του υπόσχεση ο Νίκος Καρακώστας, αργότερα υπαρχηγός στην Αγέλη. Η Κοινότητα, υπό την αρχηγία του Γιώργου Σκαρλάτου πραγματοποιεί την Μεγάλη Δράση της στην Ικαρία
Μετά την επιστροφή από τις κατασκηνώσεις και την Μεγάλη Δράση Υπαίθρου, με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς, πολλά Λυκόπουλα ανεβαίνουν στην Ομάδα. Έτσι, στις 10 Οκτωβρίου, ο Κώστας Κονταξής, ο Σαμαράς Δημήτρης, ο Μιχάλης Παρασκευόπουλος, ο Άκης Καρακώστας, ο Ηλίας Γκανέτσος, ο Νίκος Αγγέλου, ο Γιώργος Σάντας και η Κική Καρβέλα εντάσσονται στην δύναμη της Ομάδας, με αποτέλεσμα την ίδρυση 4ης ενωμοτίας, των Χελιδονιών. Τα στελέχη της Ομάδας πλέον είναι: ο Ιάσωνας Δήμου με τον Τάσο Παπαγεωργίου στους Αετούς, ο Βαγγέλης Παλογιαννίδης με τον Σταύρο Βασιλειάδη στα Γεράκια, η Γιούλη Γιαννακαρίου με τον Μίνω Βάζα στους Γλάρους και ο Μάριος Χατζόπουλος με τον Γιώργο Παπαγεωργίου στα Χελιδόνια. Παράλληλα οι εγγραφές νέων μελών όλο και αυξάνονται. Είναι η εποχή της 2ης μεγάλης έκρηξης στην Αστυδάμαντος. Παιδιά, που τα περισσότερα έκαναν παρέα στην γειτονική πλατεία Μεσολογγίου, γράφτηκαν στο Σύστημα μας δίνοντας του έτσι νέα πνοή και το έναυσμα για μια δυναμική χρονιά. Υποσχέσεις δίνονται σχεδόν σε κάθε δράση. Η αρχή γίνεται στις 29 Νοεμβρίου οπότε δίνει την Προσκοπική του υπόσχεση ο Νίκος Παγιωτέλης, παρέα με τον Νίκο Τζορμπατζή, την Λίζα Βλογιαννίτη και την Εύη Βεληγιαννοπούλου. Όσον αφορά το επιτελείο, αρκετοί ανιχνευτές γίνονται βαθμοφόροι αυτήν την εποχή. Έτσι στην Ομάδα βρίσκουμε την Έλενα Κοκκινά με υπαρχηγούς τον Δημήτρη Ρήγα, την Ηλέκτρα Βασιλοπούλου και την Νάντια Καντζούρα. Ακέλα αναλαμβάνει ο Μιχάλης Μαστρογιάννης, με υπαρχηγούς την Ελένη Παπάλα, την Κατερίνα Γιαννακαρίου, την Θάλεια Κωνσταντοπούλου και τον Γιάννη Σιγάλα. Λίγο αργότερα έρχεται και βοηθάει και ο Λουκάς Κουτσόπουλος. Η Κοινότητα περνάει στα χέρια του Μιχάλη Νικολέντζου με υπαρχηγούς την Φλώρα Προμπονά, τον Γιώργο Σκαρλάτο, τον Δήμο Λιβιτσάνο και τον Άγγελο Κουτσόπουλο.

1993 – ΤΟ ΣΎΣΤΗΜΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΑΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ…

Με την έναρξη της νέας χρονιάς συνεχίζεται η εκπαίδευση των παιδιών στην Ομάδα που κατακτούν το ένα βέλος μετά το άλλο. Παράλληλα, νέοι βαθμοφόροι εντάσσονται στα τμήματα, όπως η Νατάσα Τεολόγλου και η Όλγα Γιαλούρη στην Αγέλη, ενώ συνεχίζονται αμείωτες οι εγγραφές και οι υποσχέσεις. Έτσι στις 6 Φεβρουαρίου έρχεται η στιγμή να δώσουν την Προσκοπική τους υπόσχεση 4 ακόμα παιδιά, η Πελαγία Σκινιώτη, ο Νίκος Δούλος, ο Νίκος Νταβρής και ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος. Στις 9 Μαΐου πραγματοποιείται εκδρομή Συστήματος στον Αγ.Ανδρέα, όπου τα βέλη πέφτουν βροχή, αφού 11 πρόσκοποι αποκτούν το χάλκινο βέλος (Σαμαράς Δημήτρης, Παρασκευόπουλος Μιχάλης, Ζορμπάς Νίκος, Θεοδοσόπουλος Δημήτρης, Κονταξής Κώστας, Δούλος Νίκος, Καρβέλα Κική, Μολυβιάτης Νίκος, Πρινιωτάκης Νίκος, Γκανέτσος Νίκος και Βαλιγιαννοπούλου Εύη). Όλα κυλούν ομαλά και έτσι φτάνουμε στις κατασκηνώσεις. Η Αγέλη πραγματοποιεί την κατασκήνωση της στον Αγ. Ανδρέα από 15 έως 22 Ιουλίου, ενώ στον ίδιο χώρο βρίσκεται και η Ομάδα, όπου στις 25 Ιουλίου απονέμεται το Χρυσό Τρίφυλλο στον Βαγγέλη Παλογιαννίδη από τον Τοπικό Έφορο Δημήτρη Μακρυπόδη.
Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς έχουμε πολλές αλλαγές και σε επίπεδο βαθμοφόρων. Ο μέχρι τότε Αρχηγός Αγέλης Μιχάλης Μαστρογιάννης αναλαμβάνει καθήκοντα Αρχηγού Συστήματος. Την ίδια μέρα, ο νέος Αρχηγός αναθέτει καθήκοντα Ακέλα στον Μαθιό Τραχαλάκη και Αρχηγού Ομάδας στην Νάντια Καντζούρα, η οποία διαδέχεται την Έλενα Κοκκινά. Στους βαθμοφόρους της Ομάδας εντάσσεται και ο Παναγιώτης Σαρρής, ενώ ο Σταύρος Λιβιτσάνος επιστρέφει στην Αγέλη. Τον Δεκέμβριο ξεκινάει σαν υπαρχηγός την πορεία της στην Αγέλη η Μαρία Κωνσταντοπούλου. Οι εγγραφές συνεχίζονται αμείωτες με την δύναμη της Ομάδας να είναι σταθερά πάνω από 30 άτομα.

1994 – ΔΥΝΑΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ, ΔΥΝΑΤΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ

Με την είσοδο στο 1994 τα τμήματα πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο. Στις 16 Ιανουαρίου η παρουσία μας στη κοπή πίτας της Τοπική Εφορείας ήταν από τις πιο δυναμικές.
Στις 5 Μαρτίου ο Τάσος Παπαγεωργίου, ο Γιώργος Παπαγεωργίου και ο Βασιλειάδης Σταύρος από την Ομάδα κατακτούν το Χρυσό Βέλος. Οι δράσεις των τμημάτων είναι αμείωτες, όπως και οι εγγραφές νέων παιδιών. Έτσι στις 7 Μάιου ένας ακόμα φίλος δίνει την Προσκοπική του υπόσχεση, ο Δημήτρης Κοτσιφάκος. Με μεγάλη προσμονή λοιπόν φτάνει η στιγμή των Κατασκηνώσεων και της Μεγάλης Δράσης. Η κατασκήνωση της Ομάδας λαβαίνει χώρα στον Σχίνο και η Κοινότητα υπό την Αρχηγεία του Δήμου Λιβιτσάνου πραγματοποιεί την Μεγάλη Δράση της στην Κρήτη.
Με την έναρξη των δράσεων ήρθε η ώρα των αναβάσεων και των εισδοχών. Έτσι λοιπόν ο Γιώργος Πετρίδης δίνει την Προσκοπική του υπόσχεση στην Ομάδα, ενώ την ίδια μέρα η Κοινότητα, με νέα Αρχηγό την Έλενα Κοκκινά και υπαρχηγό τον Σταύρο Λιβιτσάνο, υποδέχεται τον Μάριο Χατζόπουλο, τον Γιώργο Παπαγεωργίου, την Ελισάβετ Βλοντογιαννίτη και την Βερόνικα Ζηβακούδη. Στην Αγέλη πλέον Ακέλα είναι η Νατάσα Τεολόγλου παρέα με την Μαρία Κωνσταντοπούλου. Στην Ομάδα εντάσσονται τρεις ακόμα βαθμοφόροι, η Φανή Γιαννοπούλου, ο Γιάννης Λιβιτσάνος και η Άννα Άγα που παρέα με την Νάντια Καντζούρα και την Ηλέκτρα Βασιλοπούλου δημιουργούν την ιστορική και αχώριστη πεντάδα του επιτελείου. Τέλος έχουμε και αλλαγή στην αρχηγεία του Συστήματος με τον Δήμο Λιβιτσάνο να αναλαμβάνει καθήκοντα Αρχηγού

1995 – ΔΥΝΑΤΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ

Η νέα χρονιά δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις προηγούμενες. Οι δράσεις όλων των τμημάτων γίνονται κανονικά και η δύναμη των τμημάτων βρίσκεται σε εκπληκτικά επίπεδα. Αγέλη, Ομάδα και Κοινότητα προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες και αναμνήσεις σε όλα τα μέλη τους. Αναμνήσεις που ακόμα και σήμερα παραμένουν ολοζώντανες.
Έτσι φτάνουμε στο αγαπημένο μας καλοκαίρι με την Αγέλη να πραγματοποιεί την κατασκήνωση της στον Αγ. Ανδρέα, την Ομάδα στον Παράδεισο Ρεθύμνου και την Κοινότητα στα Κουφονήσια και στην Νάξο. Στις 15 Ιουλίου στην κατασκήνωση της Ομάδας απονέμεται το Χρυσό Τρίφυλλο στον Σταύρο Βασιλειάδη και στον Τάσο Παπαγεωργίου
Με την έναρξη της νέας χρονιάς ακόμα 5 Λυκόπουλα ανεβαίνουν από την Αγέλη στην Ομάδα. Πρόκειται για τους Κωνσταντίνο Κάτσο, Ηρώ Λώλου, Γεωργία Μιντζά, Γιώργο Παντελή και Νατάσα Κοτούλια. Ούτε στην Αγέλη ούτε στην Ομάδα έχουμε κάποια αλλαγή, ενώ στην Κοινότητα ξεκινάει να βοηθάει ο Παναγιώτης Σαρρής. Αυτή την περίοδο κυκλοφορεί και μια μηνιαία εφημεριδούλα της Ομάδας με πολύ μεγάλη επιτυχία, Η ΑΕΡΟΠΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ.
Τον Νοέμβριο λαβαίνει χώρα στην πλατεία Μεσολογγίου ένα διήμερο Προσκοπικό πανηγύρι με την συμμετοχή όλων των τμημάτων. Για 2 μέρες τα παιδιά και οι κάτοικοι της περιοχής έπαιξαν, τραγούδησαν και διασκέδασαν παρέα με τους Προσκόπους του Συστήματος μας και γεύτηκαν τις υπέροχες γεύσεις των λιχουδιών της Επιτροπής μας.
Τον Δεκέμβριο, ο Μάνος Μαντούβαλος επέτρεψε από το εξωτερικό, όπου σπούδαζε και αμέσως εντάχθηκε στην δύναμη της Αγέλης ως υπαρχηγός.

1996 – ΧΡΟΝΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΩΝ

Με το καλημέρα της νέας χρονιάς φτάνουν και τα καλά νέα, αφού απονέμεται στην Ομάδα μας ο ΚΡΙΚΟΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ’94 ως αναγνώριση για το Προσκοπικό έργο της την προηγούμενη χρονιά. Τα σηματάκια συνεχίζουν να πέφτουν βροχή σε Αγέλη και Ομάδα, ενώ η πρόοδος της Κοινότητας πηγαίνει από το καλό στο καλύτερο. Στις 11 Μαΐου μετά από επιτυχημένη δοκιμασία εξερεύνησης Χρυσού Βέλους απονέμεται το εν λόγω Βέλος στον Δημήτρη Σαμαρά και τον Αντώνη Καλλιγέρη. Τον ίδιο μήνα η μέχρι πρότινος Ανιχνεύτρια Όλγα Γεωργίου ξεκινάει να βοηθάει την Αγέλη ως υπαρχηγός.
Η κατασκήνωση της Ομάδας πραγματοποιείται στα ΧΑΝΙΑ ΠΗΛΙΟΥ όπου απονέμεται το Χρυσό Βέλος στον Νίκο Παγιωτέλη, τον Δημήτρη Κοτσιφάκο, την Κάτια Ιασωνίδου και τον Δημήτρη Θεοδοσόπουλο. Την ίδια μέρα απονέμεται το Χρυσό Τρίφυλλο στον Δημήτρη Σαμαρά. Την ίδια περίοδο ο Ανιχνευτής Βαγγέλης Παλογιαννίδης γίνεται Πρόσκοπος Δάφνης. Η Αγέλη μας βρίσκεται στο Σούνιο για την θερινή της κατασκήνωση, με το επιτελείο να έχει την βοήθεια δυο ανιχνευτών, του Βαγγέλη Παλογιαννίδη και του Μάριου Χατζόπουλου.
Με την νέα Προσκοπική χρονιά το ρόλο του Ακέλα αναλαμβάνει η Μαρία Κωνσταντοπούλου με την Νατάσα να παραμένει λίγο ακόμα στην Αγέλη βοηθώντας, ενώ το επιτελείο στελεχώνεται ακόμα από την Όλγα Γεωργίου και την Κατερίνα Κίσκιλα. Όπως κάθε χρόνο λοιπόν, έρχεται και η ώρα των αναβάσεων και των εισδοχών. Έτσι ολοκληρώνοντας το λυκοπουλικό παιχνίδι ανεβαίνουν στην Ομάδα ο Κωστής Στεργίου, ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, η Βαλεντίνη Πανέτα, ο Στέφανος Πανέτας, ο Θεοχάρης Κατσαντώνης, η Ειρήνη Παναγοπούλου και ο Φίλιππος Φίλιος. Αντίστοιχα φτάνει η ώρα για μια ολόκληρη γενιά παιδιών να συνεχίσουν σε ανιχνευτικά μονοπάτια. Αυτά είναι ο Νίκος Ζαριφόπουλος, ο Τάσος Παπαγεωργίου, ο Δημήτρης Σαμαράς, η Εύη Βαληγιαννοπούλου, ο Νίκος Παγιωτέλης, ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος, ο Νίκος Νταβρρής, η Κάτια Ιασωνίδου, ο Δημήτρης Κοτσιφάκος, ο Θοδωρής Μαϊδώνης και ο Γιάννης Σταράκης. Η χρονιά κυλάει ομαλά με τα παιδιά να κατακτούν πολλά σηματάκια από όλους τους τομείς για ακόμα μια χρονιά.

1997 – CIAO 1o – ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΥΠΡΟ!

Ο Πρόσκοπος προετοιμάζεται 350 μέρες τον χρόνο για 15 μέρες κατασκήνωση (ή Μεγάλη Δράση να προσθέσουμε εμείς). Αυτά τα λόγια του ιδρυτή έκαναν πράξη τα παιδιά της Κοινότητας, τα οποία έθεσαν ένα υψηλό στόχο για το καλοκαίρι που ερχόταν, Μεγάλη Δράση στο εξωτερικό! Ήταν κάτι πρωτόγνωρο και εντελώς άγνωστο για όλους. Μετά την επιλογή του μέρους (Ρώμη, Φλωρεντία) άρχισαν οι ετοιμασίες και οι προσπάθειες, οι οποίες οδήγησαν σε μια Μεγάλη Δράση τόσο ονειρική όσο και μοναδική, τοποθετώντας την σαν την κορυφαία στιγμή της Κοινότητάς μας μέχρι εκείνη την εποχή.
Χρονιά με τα όλα της το 1997, θα μείνει αξέχαστη και για έναν ακόμα λόγο. Την διδυμοποίηση μας στις 19 Ιουλίου με το 273ο Σύστημα Αεροπροσκόπων Αγλαντζιάς – Λευκωσίας Κύπρου, το Σύστημα του παλαιού μας βαθμοφόρου Νίκου Μανούρη.
Η Αγέλη μας, υπό την Αρχηγία πάντα της Μαρίας Κωνσταντοπούλου, ξεκίνησε και αυτή δυναμικά την χρονιά με πολλές νέες εγγραφές. Η Κατερίνα Κίσκιλα έχει πλέον αποχωρήσει από την δύναμη της Αγέλης, ενώ η παρουσία ενός άλλου βαθμοφόρου, του Γιάννη Δεληγιαννάκη, δεν είχε διάρκεια. Πλέον όμως βοηθούν η Μαριάννα Κοκκίνη και ο Μάριος Χατζόπουλος, οδηγώντας την Αγέλη σε μια πετυχημένη χρονιά που κατέληξε στην κατασκήνωση της στην Κουβέλα Στυλίδας, μια κατασκήνωση Γολγοθά για τα τρία άτομα του επιτελείου (Μαρία Κωνσταντοπούλου, Όλγα Γεωργίου και Μάριο Χατζόπουλο), ενώ η Ομάδα μας πραγματοποίησε την κατασκήνωση της στη Μάζα Χανίων
Με την έναρξη των δράσεων το φθινόπωρο τα πράγματα παίρνουν και πάλι τον κανονικό τους ρυθμό. Η Αγέλη υποδέχεται τα νέα Λυκόπουλα και μια Ανιχνεύτρια στις τάξεις της, την Χριστίνα Τσακίρη. Η Ομάδα ξεκινάει τις δράσεις της με 3 ενωμοτίες, με αλλαγή όμως στην σύνθεση του επιτελείου. Η Αρχηγός Νάντια Καντζούρα μετά από 4 πετυχημένα χρόνια στην αρχηγία της Ομάδας παραδίδει την σκυτάλη στην Ηλέκτρα Βασιλοπούλου, μέχρι τότε υπαρχηγό της και αποχωρεί από το σχήμα του αρχηγείου. Η Κοινότητα μας, με νέο Αρχηγό τον Παναγιώτη Σαρρή και με τον αέρα της Ιταλίας ακόμα στα πνευμόνια της, ετοιμάζεται για ακόμα μια αξέχαστη χρονιά, ενώ υποδέχεται στις τάξεις της στις 12 Δεκεμβρίου την Αριστέα Τσίμπα.

1998 – 40 ΧΡΟΝΙΑ 1ο ΣΎΣΤΗΜΑ

Με ,την είσοδο του 1998 το Σύστημα μας έχει κάθε λόγο να αισθάνεται υπερήφανο, αφού πλέον συμπληρώνονται 40 χρόνια λειτουργίας του. Οι εκδηλώσεις πολλές (Προσκοπικό πανηγύρι, παιχνίδια πόλεως, εκδρομή Συστήματος), με αποκορύφωμα την κεντρική εκδήλωση στην αίθουσα Λευκαδίτη όπου πλήθος κόσμου γιόρτασε μαζί με εμάς τα γενέθλια μας.
Παράλληλα, τα προγράμματα τρέχουν κανονικά σε όλα τα τμήματα, ενώ η πρόοδος των παιδιών είναι αξιοσημείωτη. Έτσι, στις 22 Φεβρουαρίου, ο Βασίλης Ζαριφόπουλος παρέα με τον Φώτη Καλλιγέρη κατακτούν και αυτοί το Χρυσό Τρίφυλλο. Στο τέλος της Προσκοπικής χρονιάς η Ομάδα πραγματοποιεί την κατασκήνωση της στον Αγ. Ανδρέα Αττικής μαζί με την Ομάδα του 3ου Συστήματος Παγκρατίου. Η Αγέλη πραγματοποιεί την κατασκήνωση της στο Σούνιο με την βοήθεια 3 ανιχνευτών, του Δημήτρη Θεοδοσόπουλου, του Νίκου Παγιωτέλη και του Νίκου Καρακώστα. Η Κοινότητα υπό την αρχηγεία του Παναγιώτη Σαρρή πραγματοποιεί ακόμα μια ΜΕΓΑΛΗ ΔΡΑΣΗ, στα Κύθηρα αυτήν την φορά.Το καλοκαίρι του 1998 από τις 17 μέχρι και τις 26 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε το 3ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΠΡΟΣΚΟΠΙΚΟ JAMBOREE στην Σκοτίνα Ολύμπου. Το Σύστημα μας συμμετείχε πολύ δυναμικά και στο σκέλος των αποστολών, αλλά και στο κεντρικό Αρχηγείο με 22 άτομα συνολικά. Την αποστολή της Ομάδας μας στελέχωσαν οι εξής Πρόσκοποι: Βασίλης Ζαριφόπουλος, Σταύρος Γαϊτανάρος, Ντίνος Κάτσος, Αλέξανδρος Φιτσιόπουλος, Στέφανος Πανέτας, Θεοχάρης Κατσαντώνης, Φίλιππος Φίλιος, Πέτρος Ραφτόπουλος, Μοσχούλα Κάτσου, Γιώργος Πετρίδης, Δημήτρης Παπαδόπουλος, Βαλεντίνη Πανέτα, Πελαγία Σχινιώτη και οι εξής βαθμοφόροι: Άννα Άγα και Βαγγέλης Παλογιαννίδης. Η Ομάδα μας παρέα με τις Ομάδες του 18ου και του 26ου Συστήματος Αμπελοκήπων σχημάτισαν την 6η Ομάδα της Εφορείας Περιοχής Αττικής στο Jamboree. Στο κεντρικό επιτελείο βρέθηκαν επίσης οι εξής βαθμοφόροι μας: Δήμος Λιβιτσάνος, Ηλέκτρα Ηλιοπούλου, Σταύρος Λιβιτσάνος, Όλγα Γεωργίου και οι εξής ανιχνευτές: Νίκος Ζαριφόπουλος, Τάσος Παπαγεωργίου και Γιώργος Παπαγεωργίου.
Με την νέα χρονιά την Αγέλη αρχίζουν να βοηθούν, πλέον ως βαθμοφόροι, οι μέχρι τότε ανιχνευτές Γιώργος Παπαγεωργίου και Νίκος Καρακώστας. Η Ομάδα συνεχίζει με Αρχηγό την Ηλέκτρα Βασιλοπούλου και υπαρχηγούς την Άννα Άγα και τον Γιάννη Λιβιτσάνο. Πριν κλείσει ο χρόνος, στις 14 Νοεμβρίου, δίνει την Προσκοπική του υπόσχεση ο Ερρίκος Τραγουστής.

1999 – ΕΤΟΣ ΔΥΣΚΟΛΟ

Με την έναρξη του νέου έτους τα πράγματα έχουν σταθεροποιηθεί και η πορεία των τμημάτων είναι ομαλή. Η Αγέλη με τους νέους βαθμοφόρους δραστηριοποιείται έντονα, ενώ η Ομάδα συνεχίζει να λειτουργεί με 3 ενωμοτίες. Έτσι φτάνουμε στο καλοκαίρι που πραγματοποιούνται οι κατασκηνώσεις με την Αγέλη μας να πραγματοποιεί την πιο μακρινή της ιστορίας της στην Σκοτίνα Ολύμπου. Η Ομάδα σε συνεργασία με την Ομάδα του 3ου Συστήματος Προσκόπων Παγκρατίου κατασκηνώνει στον Κένταυρο Πηλίου, υπό την αρχηγεία της Ηλέκτρας Βασιλοπούλου. Η Κοινότητα μας πραγματοποιεί την Μεγάλη Δράση της στις Σποράδες με Αρχηγό πλέον τον Δήμο Λιβιτσάνο.
Το φθινόπωρο, ο εφιαλτικός σεισμός που χτύπησε την Αττική δεν αφήνει το Σύστημα μας αδιάφορο, το οποίο συμμετείχε στις αποστολές βοήθειας του Σ.Ε.Π. με πολλά μέλη του. Όπως και στο παρελθόν (Καλαμάτα ’86, Αίγιο ’95), η αποστολή μας για πολλές μέρες έστηνε σκηνές, βοηθούσε στην διανομή του φαγητού και συμμετείχε στα παιχνίδια με τα παιδιά των σεισμόπληκτων. Με την κανονική έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς, η Ομάδα αφήνει πίσω διάφορα προβλήματα και αναταράξεις από την προηγούμενη χρονιά, ξεκινώντας τις δράσεις της με νέο Αρχηγό την Άννα Άγα και 2 πια ενωμοτίες, τα Γεράκια και τα Χελιδόνια. Η ελπίδα και οι προσπάθειες όλων συγκεντρώνονται στο να ανατραπεί η αρνητική πορεία της Ομάδας, όσον αφορά την δύναμη των ενωμοτιών. Στην προσπάθεια αυτή θα συμβάλλουν από φέτος επίσημα και ως βαθμοφόροι ο Τάσος Παπαγεωργίου και ο Νίκος Παγιωτέλης. Το επιτελείο της Αγέλης υποδέχεται τώρα, ως βαθμοφόρο πλέον, τον Δημήτρη Θεοδοσόπουλο, ενώ η Κοινότητα μας αυτήν την εποχή λόγω ελλείψης αρχηγού πραγματοποιεί κοινές δράσεις με την Κοινότητα του 3ου Συστήματος Παγκρατίου υπό την αρχηγεία του Άγγελου Κοκκίνη. Όσον αφορά το Σύστημα, η αποχώρηση του Δήμου Λιβιτσάνου από την αρχηγία αφήνει ακέφαλο το Σύστημα μας, αναγκάζοντας έτσι τον Τοπικό Έφορο, Δημήτρη Τσόγκα, στην εξεύρεση λύσης. Η λύση βρίσκεται αμέσως και η αναπληρώτρια Τοπικός Έφορος, Γιούλη Κοκκίνη, αναλαμβάνει την ηγεσία του Συστήματος, γενόμενη η πρώτη γυναίκα Αρχηγός Συστήματος.

2000 – ΝΕΟΙ ΣΤΟΧΟΙ

Μπαίνοντας στο 2000, τα πράγματα έχουν ομαλοποιηθεί και τα προβλήματα αρχίζουν και ελαχιστοποιούνται, με τα μέλη μας να κρατούν ψηλά το Προσκοπικό επίπεδο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα στις 29 Ιανουαρίου να απονεμηθεί στην Αγέλη και στην Ομάδα μας το ΠΑΓΚΡΑΤΙΟ, για την σωστή και συνετή λειτουργία τους, καθώς επίσης το ΑΣΤΕΡΙ 1999 σε τρία μέλη της Ομάδας μας, την Ηρώ Λώλου, τον Δημήτρη Παπαδόπουλο και τον Ερρίκο Τραγουστή, για την συμμετοχή τους σε όλες τις δράσεις. Στην Κοινότητα μας τώρα τα νέα είναι και εκεί ευχάριστα, αφού η Ανιχνεύτρια μας Αριστέα Τσίμπα την άνοιξη του 2000 γίνεται Πρόσκοπος Δάφνης.
Το καλοκαίρι, η Αγέλη μας σε συνεργασία με την Αγέλη του 3ου Συστήματος Προσκόπων Κολωνού κατασκηνώνει στην Σουβάλα της Αίγινας, ενώ η Ομάδα μας παρέα με την Ομάδα του 52ου Συστήματος κατασκηνώνει στα Κανάκια Σαλαμίνας, υπό την Αρχηγία της Άννας Άγα.
Με την έναρξη της νέας χρονιάς, η συγκυρία για την Ομάδα είναι σημαντική, τα πράγματα αλλάζουν και μια ολόκληρη γενιά προσκόπων έχει ήδη αποχωρήσει δίνοντας την θέση της σε νέα παιδιά. Δυστυχώς η έννοια της παρέας της πλατείας και της γειτονίας έχει χαθεί και τα παιδιά κάνουν μεγάλες προσπάθειες ώστε να κρατήσουν ψηλά την δύναμη των ενωμοτιών. Έτσι λοιπόν, αποφασίζεται να λειτουργήσει μία ενωμοτία, αυτή των Χελιδονιών, ενώ οι δράσεις της θα πραγματοποιούνται σε συνεργασία με την Ομάδα του 2ου Συστήματος, η οποία αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα όσον αφορά την δύναμη της. Η συνεργασία αυτή δεν ευδοκιμεί, αποδυναμώνοντας ακόμα περισσότερο τις ενωμοτίες και στις δύο Ομάδες. Αυτήν την εποχή επιστρέφει στο επιτελείο της Ομάδας ο Βαγγέλης Παλογιαννίδης έχοντας εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις.

2001 – ΝΑ ΛΕΓΕΣΑΙ ΛΥΚΟΣ ΜΑ ΛΥΚΟΣ ΣΩΣΤΟΣ

Με την είσοδο στο 2001 ακόμα μια διάκριση έρχεται για τα παιδιά της Ομάδας μας. Έτσι στις 21 Ιανουαρίου απονέμεται το ΑΣΤΕΡΙ 2000 στους: Κρίστιαν Αντωνόπουλο, Ηρώ Λώλου, Δημήτρη Παπαδόπουλο και Ερρίκο Τραγουστή, για την συνεχή παρουσία τους στις δράσεις. Την περίοδο αυτή επιστρέφει στο Σύστημα η Νάντια Καντζούρα και έχοντας πλέον τον χρόνο και την διάθεση αναλαμβάνει τα ηνία του Συστήματος. Στην Αγέλη δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με το πρόγραμμα να κυλάει ομαλά. Οι παραδοσιακά καλές σχέσεις των Αγελών του Παγκρατίου καθιερώνουν την ετήσια κοινή εκδρομή του κλάδου Λυκοπούλων. Η αρχή γίνεται το 2001 στην μαγευτική τοποθεσία της Περδικόβρυσσης Παρνασσού.
Το καλοκαίρι η Ομάδα συμμετείχε με 3 παιδιά στην κατασκήνωση του Κλάδου Προσκόπων της Τοπικής Εφορείας στο Μάναγρο Χίου. Με την επιστροφή από την κατασκήνωση ο πυρήνας της ενωμοτίας των Χελιδονιών μεγάλωσε και πέρασε στην Κοινότητα. Παράλληλα, οι λίγες αναβάσεις παιδιών από την Αγέλη οδηγούν στο τέλος της χρονιάς την Ομάδα στην δύσκολη θέση να αναστείλει - παγώσει τη λειτουργία της για τον επόμενο χρόνο, για πρώτη φορά στην ιστορία της. Η Αγέλη πλέον αποτελεί την μόνη εγγύηση για τη συνέχιση του Συστήματος και δεν θα απογοητεύσει κανέναν. Η σωστή λειτουργία και η δυναμική της αρχίζουν και αποτυπώνονται πλέον και σε έντυπη μορφή με την πρώτη κυκλοφορία του ΣΩΣΤΟΥ ΛΥΚΟΥ τον Οκτώβριο του 2001. Πρόκειται για ένα μηνιαίο εφημεριδάκι που ξεκίνησε δειλά δειλά την κυκλοφορία του και έφτασε να γίνει το μακροβιότερο σε διάρκεια εντυπάκι της Αγέλης αλλά και του Συστήματος, αφού κυκλοφορούσε ασταμάτητα μέχρι τα τέλη του 2004. Κάθε μήνα τα ίδια τα Λυκόπουλα γινόντουσαν αληθινοί δημοσιογράφοι, συλλέγοντας εύθυμο υλικό και νέα της επικαιρότητας, παρουσιάζοντας θέματα ερασιτεχνικών ασχολιών και πολλές άλλες δραστηριότητες από την πλούσια ζωή της Αγέλης.

2002 – ΕΤΟΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ

Με την είσοδο στο 2002 και με την πάροδο των μηνών η Αγέλη μας όλο και δυναμώνει. Μονοήμερες και διήμερες εκδρομές εμπλουτίζουν το πρόγραμμα δίνοντας στα παιδιά που ετοιμάζονται για ανάβαση τα καλύτερα εφόδια και αξέχαστες αναμνήσεις. Έτσι φτάνουμε στο καλοκαίρι όπου στην κατασκήνωση στον Άγ. Ανδρέα η κινητοποίηση ήταν απίστευτη. Όλοι οι ενεργοί βαθμοφόροι του Συστήματος συμμετείχαν σε αυτήν και ένα πλήθος κόσμου βρέθηκε κοντά τους την ημέρα της πυράς λήξης.
Την στιγμή αυτήν την περίμενε όλο το Σύστημα. Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς (Οκτ 2002) ένας πυρήνας 6 παιδιών (Ίρια Καμπάτσικα, Ντορίνα Ηλιοπούλου, Στεφανία Χλαμπέα, Δέσποινα Καραντινού, Νίκος Καμπύλης, Δημήτρης Φλόκας) από την Αγέλη πραγματοποίησε την ανάβαση του και η Ομάδα αναγεννήθηκε. Νέα παιδιά, νέο επιτελείο, νέος Αρχηγός, μια νέα αρχή. Με την ανάβαση αυτών των 6 Λυκοπούλων από την Αγέλη, η Ομάδα επαναλειτουργεί ύστερα από 1 χρόνο αδράνειας. Αμέσως, τα ηνία της Ομάδας αναλαμβάνει ο Τάσος Παπαγεωργίου, σπάζοντας έτσι το σερί 4 γυναικών Αρχηγών στο τμήμα. Γρήγορα τα παιδιά γίνονται από έξι, οκτώ και για πρώτη φορά φαίνεται ότι η Ομάδα μπορεί να στηριχθεί στις δυνάμεις της. Για το λόγο αυτό αποφασίζεται από το αρχηγείο να μην πραγματοποιηθούν κοινές δράσεις με καμία άλλη Ομάδα, παρά μόνο να λάβει μέρος στις δράσεις της Τοπικής Εφορείας.
Μια καινούρια σελίδα ξεκινάει και στην ιστορία της Αγέλης μας δεδομένου ότι η Μαρία Κωνσταντοπούλου ύστερα από 8 χρόνια στην Αγέλη και 6 χρόνια σαν Ακέλα, παραδίδει την αρχηγία στον μέχρι τότε υπαρχηγό Δημήτρη Θεοδοσόπουλο. Αυτήν την εποχή εντάσσεται και στο επιτελείο της Αγέλης η Ανθή Γιαννακοπούλου, προερχόμενη από το 2ο Σύστημα Προσκόπων Παγκρατίου.

2003 – 45 ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΙΑΣ

Το 2003 είναι χρονιά γιορτής. Το Σύστημα μας γίνεται πλέον 45 ετών και όλα δείχνουν ότι θα ζήσει για πολλά χρόνια ακόμα. Τον Φεβρουάριο, ύστερα από αρκετό διάστημα απουσίας από την ζωή του Συστήματος, επιστρέφει στην παρέα μας η Δάφνη Διασίτη αναλαμβάνοντας χρέη υπαρχηγού Αγέλης.
Χωρίς να επαναλαμβάνονται κάποια λάθη του παρελθόντος, η χρονιά βρίσκει την Ομάδα σε προσπάθεια να βρει το χαρακτήρα της. Η ενωμοτία των Χελιδονιών, δύναμης έξι ατόμων, και με επιτελείο τους Τάσο Παπαγεωργίου, Βαγγέλη Παλογιαννίδη και Αριστέα Τσίμπα, παίρνει μέρος στην κατασκήνωση της Τοπικής Εφορείας που πραγματοποιείται στη Αλκυώνα Κομοτηνής υπό την αρχηγεία της Νάντιας Κατζούρα. Αντίστοιχα η Αγέλη πραγματοποιεί την κατασκήνωση της παρέα με την Αγέλη του 52ου Συστήματος Προσκόπων Παγκρατίου στο Καπαρέλλι Βοιωτίας, υπό την αρχηγεία του Δημήτρη Θεοδοσόπουλου.
Με την επιστροφή το φθινόπωρο και την έναρξη των δράσεων, έχουμε την έλευση τριών Ανιχνευτών στην δύναμη των επιτελείων. Έτσι ο Δημήτρης Παπαδόπουλος με τον Ερρίκο Τραγουστή εντάσσονται στην Αγέλη, ενώ η Ηρώ Λώλου στην Ομάδα, δίνοντας νέα ώθηση στα αντίστοιχα τμήματα. Οι δράσεις συνεχίζονται κανονικά με την παράλληλη συμμετοχή των τμημάτων στις δράσεις των ανωτέρων κλιμακίων, όπως για παράδειγμα της Αγέλης μας στην διήμερη εκδρομή στο ΠΥ.ΒΑ. του Κλάδου Λυκοπούλων της Περιφέρειας Αθηνών.

2004 – ΟΛΥΜΠΙΑΚΕΣ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ

Η έλευση της νέας χρονιάς φέρνει και τη σκέψη να συσταθεί και δεύτερη ενωμοτία στην Ομάδα, ώστε να δοθεί η ευκαιρία στα παιδιά να παίξουν καλύτερα το Προσκοπικό παιχνίδι. Έτσι εμφανίζονται ξανά τα Γεράκια. Η δύναμη της Ομάδας δεν είναι τόσο μεγάλη και ένα τέτοιο άνοιγμα με μια δεύτερη ενωμοτία εγκυμονεί κινδύνους. Το ρίσκο όμως παίρνεται και η δικαίωση δεν αργεί. Οι ενωμοτίες γίνονται όλο και πιο δυνατές, τόσο προσκοπικά όσο και ως προς τη δύναμή τους. Έτσι για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια η Ομάδα καταφέρνει να πραγματοποιήσει μόνη της την κατασκήνωσής της, για επτά ημέρες στο Σχίνο Αλεποχώριου. Το αρχηγείο της Ομάδας στην κατασκήνωση αποτελούν ο Τάσος Παπαγεωργίου και η Ηρώ Λώλου, με την βοήθεια του Νίκου Μπισάι, υπαρχηγού της Ομάδας του 52ου Σ.Π. Τ.Ε. Παγκρατίου και του Δημήτρη Θεοδοσόπουλου, Αρχηγού της Αγέλης μας, εκ περιτροπής κατά την διάρκεια της. Η Αγέλη μας πραγματοποιεί την κατασκήνωση της για ακόμα μια χρονιά παρέα με την Αγέλη του 52ου Συστήματος Προσκόπων Παγκρατίου, στην μαγευτική τοποθεσία της λίμνης Ηραίου στο Δήμο Λουτρακίου Κορινθίας, με Αρχηγό τον Δημήτρη Θεοδοσόπουλο.
Με την έναρξη της Προσκοπικής χρονιάς 2004-2005 η Αγέλη αποκτά μια καινούρια βαθμοφόρο. Είναι η Κωνσταντίνα Φώφιλα, κόρη του παλαιού Ακέλα Σαράντη Φώφιλα, που αποφάσισε ότι ήρθε επιτέλους ο καιρός να ασχοληθεί με τους Προσκόπους. Στην Ομάδα δεν έχουμε κάποια αλλαγή και έτσι η χρονιά κλείνει με μια συγκινητική εκδήλωση στην Κρητική Εστία, όπου παρέα με τους Παλαιούς Προσκόπους γιορτάζουμε τα 45 ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΙΑΣ.

2005 – ΠΑΛΜΟΙ ΦΙΛΙΑΣ

Η χρονιά ξεκίνησε αρκετά δυναμικά με την κοπή πίτας του Συστήματος μας όπου πλήθος κόσμου βρέθηκε κοντά μας. Οι δράσεις στην Αγέλη συνεχίζονται δυναμικά με νέα Λυκόπουλα συνεχώς να εντάσσονται στην δύναμη της.
Η Ομάδα λειτουργεί και φέτος με 2 ενωμοτίες, με τις δράσεις να γίνονται ολοένα και πιο πλούσιες σε κέφι και ζωντάνια με τις ενωμοτίες να δυναμώνουν ολοένα και πιο πολύ. Η χρονιά κυλάει ομαλά ώσπου φτάνουμε στις θερινές κατασκηνώσεις με την Ομάδα να πραγματοποιεί για δεύτερη συνεχή χρονιά την κατασκήνωσή μόνη της, στην Ζαχάρω Ηλείας, για δέκα ημέρες αυτήν τη φορά με τον Τάσο Παπαγεωργίου στην αρχηγία και υπαρχηγούς την Ηρώ Λώλου, τον Ερρίκο Τραγουστή και τον Γιώργο Κλεόπα. Αμέσως μετά την κατασκήνωση τα στελέχη λαμβάνουν μέρος και στο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΤΖΑΜΠΟΡΕΤΟ ΕΝΩΜΟΤΑΡΧΩΝ που πραγματοποιείται τον Αύγουστο στο Πυργάκι Αιγίου, ενώ 4 βαθμοφόροι του Συστήματος αναλαμβάνουν ουσιαστικό ρόλο στην οργάνωση της δραστηριότητας στο κεντρικό επιτελείο (Νάντια Καντζούρα, Τάσος Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Παλογιαννίδης, Δημήτρης Θεοδοσόπουλος). Τα στελέχη Ντορίνα Ηλιοπούλου, Ίρια Καμπάτσικα, Νίκος Καμπύλης και η Πρόσκοπος Στεφανία Χλαμπέα, υπό την καθοδήγηση της υπαρχηγού Ηρούς Λώλου παίρνει μέρος στην μεγάλη αυτή γιορτή, στην υποκατασκήνωση ΚΑΡΕΤΑ, μαζί με παιδιά από τις 4 γωνιές της Ελλάδας.
Η κατασκήνωση της Αγέλης γίνεται σε συνεργασία με τις υπόλοιπες δυο Αγέλες του Παγκρατίου και υπό την αρχηγεία της Μαρίας Κωνσταντοπούλου, στο Ζευγολατιό Κορινθίας, όπου τα παιδιά βιώνουν αξέχαστες εμπειρίες.
Η νέα Προσκοπική χρονιά ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς. Η Ομάδα με την ανάβαση 6 παιδιών από την Αγέλη φτάνει τον αριθμό 14, έναν αριθμό που έμοιαζε ουτοπικός τα προηγούμενα χρόνια. Επίσης με την γνωριμία που έγινε στο Τζαμπορέτο το επιτελείο αποκτά ένα ακόμα μέλος, τη Βάσια Μπιρλιράκη, μια βαθμοφόρο από το Ρέθυμνο της Κρήτης, η οποία έρχεται να σπουδάσει στην Αθήνα. Οι στρατιωτικές υποχρεώσεις αναγκάζουν τον Δημήτρη Θεοδοσόπουλο να παραιτηθεί από την θέση του Αρχηγού Αγέλης, παραδίδοντας την αρχηγία στην Δάφνη Διασίτη.

2006 – ΑΝΙΧΝΕΥΕ ΨΗΛΟΤΕΡΑ

Με σωστή και μεθοδική δουλειά και χάρη σε ορισμένες νέες εγγραφές η Ομάδα φτάνει σε δύναμη τα 16 άτομα, και η Ομάδα πραγματοποιώντας μια πολύ καλή χρονιά την επισφραγίζει με την κατασκήνωση της στο κατασκηνωτικό κέντρο στο Παράδεισο Ρεθύμνου, για έντεκα ολόκληρες ημέρες Προσκοπικού παιχνιδιού. Η Αγέλη μας, παρέα με την Αγέλη του 52ου Συστήματος Προσκόπων Παγκρατίου πραγματοποιεί την κατασκήνωση της στο Σχίνο.
Η νέα Προσκοπική χρονιά (Οκτ 2006) έφερε αρκετές σημαντικές αλλαγές. Ο πυρήνας των παιδιών που ζωντάνεψε την λειτουργία της Ομάδας, έφτασε με το πλήρωμα του χρόνου να περάσει στην Κοινότητα, αναγεννώντας για δεύτερη φορά ένα τμήμα του Συστήματος. Την ηγεσία της Κοινότητας την αναλαμβάνει ο Βαγγέλης Παλογιαννίδης με την βοήθεια της Αριστέας Τσίμπα, η οποία επανέρχεται στην ενεργό δράση. Η Αγέλη φέτος ξεκινάει με Ακέλα για 2η συνεχή χρονιά την Δάφνη Διασίτη και με μοναδική υπαρχηγό την Κωνσταντίνα Φώφιλα. Όμως δεν έμειναν για πολύ μόνες αφού τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους ο Δημήτρης Παπαδόπουλος επέστρεψε και πάλι στην Αγέλη.

2007 – ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΠΑΓΚΙΡΑ ΚΑΙ ΑΕΤΟΥ

Τον Ιανουάριο η νέα μας Κοινότητα πραγματοποιεί Μεγάλη Χειμερινή Δράση στην Καλαμπάκα και στα Μετέωρα. Συνεχίζοντας δυναμικά τον Απρίλιο συμμετέχει στην Πανελλήνια Ανιχνευτική Πολιτιστική Εκδήλωση στην Λάρισα, κατακτώντας μάλιστα σε συνεργασία με την Κοινότητα του 4ου Συστήματος Προσκόπων Ν. Σμύρνης, το 1ο βραβείο σεναρίου. Το καλοκαίρι, η Μεγάλη Δράση Υπαίθρου λαμβάνει χώρα στο Δέλτα του Έβρου στην Αλεξανδρούπολη και στην Σαμοθράκη.
Η Ομάδα μας παραμένει με 2 ενωμοτίες με πολλές όμως διακυμάνσεις στην δύναμή της κατά την διάρκεια της χρονιάς. Ο μέχρι τότε Αρχηγός Τάσος Παπαγεωργίου αποχωρεί για να υπηρετήσει την Πατρίδα και μια από τις δύο εναπομείνασες υπαρχηγούς αναλαμβάνει χρέη Αρχηγού. Το τέλος της Προσκοπικής χρονιάς βρίσκει την Ομάδα στις Ροβιές Ευβοίας, σε κοινή όμως κατασκήνωση με άλλα 2 Συστήματα. Στον ίδιο χώρο πραγματοποιεί και η Αγέλη μας την κατασκήνωση της, σε συνεργασία αυτήν την χρονιά με την Αγέλη του 3ου Συστήματος Προσκόπων Παγκρατίου. Στην διαχείριση της κατασκήνωσης, όπως και στο Ζευγολατιό Κορινθίας, βοήθησε η ταμίας της Ε.Κ.Σ. κα Ελισάβετ Ζανίδου-Χλαμπέα, αυτήν την χρονιά με την βοήθεια της Προέδρου της Ε.Κ.Σ. κας Δέσποινα Φιλίππου.
Τον Οκτώβριο, μετά από 6 χρόνια θητείας στην θέση του Αρχηγού Συστήματος, η Νάντια Καντζούρα παραδίδει την Αρχηγία του Συστήματος και με την σύμφωνη γνώμη όλων των ενήλικων στελεχών του Συστήματος, εκλέγεται παμψηφεί ο εν ενεργεία Αρχηγός Δημήτρης Θεοδοσόπουλος. Επίσης, την ίδια εποχή, ο Τάσος Παπαγεωργίου επιστρέφει στην Ομάδα και για ένα ακόμα χρόνο κρατάει τα ηνία της. Η Αγέλη ξεκινάει με την Δάφνη Διασίτη και την Κωνσταντίνα Φώφιλα ξανά μόνες τους, δεδομένης της αποχώρησης του Δημήτρη Παπαδόπουλου στα μέσα της προηγούμενης χρονιάς. Παρ’ όλα αυτά εμφανίζεται στο προσκήνιο ένας Πρόσκοπος από τα παλιά, ο Βασίλης Ζαριφόπουλος ο οποίος βαφτίζεται αμέσως βαθμοφόρος προσφέροντας πολύτιμες υπηρεσίες καθ’ όλη την διάρκεια της χρονιάς.

2008 – 50 ΧΡΟΝΙΑ ΧΡΥΣΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

Μπαίνοντας στο πεντηκοστό έτος λειτουργίας του το Σύστημα ξεκίνησε πολύ δυναμικά με τις χειμερινές δράσεις της Αγέλης και της Ομάδας στην Βυτίνα Αρκαδίας και της Κοινότητας στο Πήλιο – Βόλο. Με την επιστροφή από τις χειμερινές δράσεις τα προγράμματα συνεχίζονται κανονικά. Αυτό που ξεχωρίζει όμως, στην αρχή του έτους, είναι ο εορτασμός της Ημέρας Σκέψεως, που φέτος ειδικά ήταν αφιερωμένη στην μνήμη του αγαπητού μας Λευτέρη Τσουπάκη, που έφυγε από κοντά μας. Τον Μάιο λαμβάνει χώρα η ετήσια εκδρομή Συστήματος με καθαρά Προσκοπικό πνεύμα, εφόσον πραγματοποιείται στο καταφύγιο Μπάφι στην Πάρνηθα. Με αφορμή τα 50 χρόνια λειτουργίας του Συστήματός μας, τον Ιούνιο πραγματοποιείται ένα τραπέζι αγάπης στον χώρο της Εστίας μας, προσφέροντας εκλεκτούς μεζέδες στους φιλοξενούμενους μας και όλα τα έσοδα στο ΣΥΛΛΟΓΟ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ‘ΦΛΟΓΑ’.
Το καλοκαίρι έλαβαν χώρα και οι επετειακές κατασκηνώσεις των τμημάτων.
Η Αγέλη κατασκηνώνει μόνη της, μετά από πολύ καιρό, στην Γονούσσα Κορινθίας, ενώ η κατασκήνωση της Ομάδας πραγματοποιείται με μία μόνο ενωμοτία για οκτώ ημέρες στα Χάνια του Πηλίου, αφήνοντας τις καλύτερες εμπειρίες σε όλους μας. Η Κοινότητα μας από την άλλη μεριά, πραγματοποιεί την Μεγάλη Δράση της στην Μάνη και στα Κύθηρα.
Το Σύστημα έχει για 3η συνεχή χρονιά σε πλήρη λειτουργία και τα τρία τμήματα, με μια δύναμη η οποία συνεχώς αυξάνεται, με παλαιούς Προσκόπους και βαθμοφόρους να επιστρέφουν στην ενεργό δράση. Μάλιστα την εν λόγω χρονιά 3 κορίτσια της Κοινότητας μας (Ίρια Καμπάτσικα, Ντορίνα Ηλιοπούλου, Στεφανία Χλαμπέα) μετά από μια επιτυχημένη εξερεύνηση και μια εκπληκτική παρουσίαση, έγιναν Πρόσκοποι Δάφνης, συνεχίζοντας έτσι δυναμικά για την εξερεύνηση Προσκόπου Έθνους.

2009 – ΕΘΝΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

Μια ακόμα πετυχημένη χρονιά και για τα 3 τμήματα με κορυφαίο όμως γεγονός την ανάδειξη 2 μελών του Συστήματος μας, τα χρυσά κορίτσια μας, Καμπάτσικα Ίρια και Ηλιοπούλου Ντορίνα σε ΠΡΟΣΚΟΠΟΥΣ ΕΘΝΟΥΣ. Με την έναρξη της νέας Προσκοπικής χρονιάς εντάσσονται στην δύναμη της Ομάδας ξεκινώντας έτσι να γράφουν την δική τους ιστορία σαν Βαθμοφόροι του Συστήματος. Στην δύναμη της Αγέλης ανήκει και επίσημα πλέον ο Γιώργος Κλεόπας.

2010 – 100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣΚΟΠΙΣΜΟΥ

Η πολύ σπουδαία χρονιά για τον Ελληνικό Προσκοπισμό βρίσκει το Σύστημα μας και τα τμήματα μας σε πλήρη δράση με αποκορύφωμα τις καλοκαιρινές κατασκηνώσεις. Η Αγέλη μας πραγματοποιεί μόνη της 10ήμερη κατασκήνωση, η Ομάδα μας πέρα από την 12ήμερη κατασκήνωση της συμμετέχει και στο LOA και φυσικά στο 4ο Πανελλήνιο Προσκοπικό Jamboree στα Καμμένα Βούρλα. Μάλιστα 5 ακόμα βαθμοφόροι του Συστήματος μας συμμετείχαν στην προετοιμασία και στην υποδομή του Jamboree.

2011 – ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Με την νέα ανάδειξη στην θέση του Αρχηγού Συστήματος του Θεοδοσόπουλου Δημήτρη, την θήτευση του Κλεόπα Γιώργου στις δυνάμεις του Ελληνικού Στρατού και την εκλογή του Παλογιαννίδη Βαγγέλη στην θέση του Τοπικού Εφόρου το νέο σχήμα έχει ως εξής:

Αρχηγός Συστήματος: Δημήτρης Θεοδοσόπουλος (Μπαγκίρα)
Υπαρχηγός Συστήματος: Νάντια Καντζούρα (Όστρια)
Αρχηγός Αγέλης: Δάφνη Διασίτη (Μέσουα)
Υπαρχηγός Αγέλης: Ηρώ Λώλου (Αλκυώνα)
Αρχηγός Ομάδας: Βάσια Μπιρλιράκη (Αχινός)
Υπαρχηγοί Ομάδας: Καμπάτσικα Ίρια(Πλειάδα), Ηλιοπούλου Ντορίνα(Γλαύκα)
Αρχηγός Κοινότητας: Αριστέα Τσίμπα (Κίσσα)
Αρχηγός Δικτύου:Τάσος Παπαγεωργίου(Αετός)